พ่อค้าเงี้ยวผู้ทรงอำนาจการค้าในลำพูน

กลุ่มผู้ทรงอำนาจทางการค้าอีกกลุ่มหนึ่งที่กุมเศรษฐกิจของเมืองลำพูน ช่วงรัตนโกสินทร์หาได้เป็นพ่อค้าชาวจีนไม่ แต่เป็นพ่อค้าไทใหญ่หรือเงี้ยว มีเอกสารบันทึกของเจ้าหลวงบุญมาเจ้านครลำพูน พ.ศ.2371 ได้มีหนังสือไปถึงข้าหลวงอังกฤษที่เมืองมะละแหม่ง เชื้อเชิญให้ข้าราชการอังกฤษเดินทางมายังเมืองลำพูน และในปี พ.ศ.2372 Dr. Richardson พร้อมด้วยพ่อค้าไทใหญ่ 12 คน เดินทางมาซื้อโค กระบือที่เมืองลำพูน เพื่อนำไปเป็นเสบียงเลี้ยงกองทัพอังกฤษที่มะละแหม่ง เนื่องจากขณะนั้นที่มะละแหม่งเกิดโรคระบาดในสัตว์ และจากการค้าครั้งนั้น Dr. Richardson ได้เข้ามาซื้อสินค้าในเมืองลำพูนอีกหลายครั้ง และมีพ่อค้าไทใหญ่เริ่มมาทำการค้าในเมืองลำพูนตั้งแต่ครั้งนั้น กลุ่มพ่อค้าไทใหญ่ได้ตั้งร้านค้า เพื่อจำหน่ายสินค้าที่นำเข้าจากพม่าอยู่บนถนนเส้นหลักของเมือง คือถนนอินทยงยศ ตั้งแต่บริเวณหน้าข่วงสนามหลวง(ศาลากลาง)ขึ้นไปตลอดแนวจนถึงวัดศรีบุญเรือง อีกทั้งยังมีบริษัทค้าไม้บอมเบย์เบอร์ม่าได้มา ตั้งอยู่ริมแม่น้ำกวงฝั่งตรงข้ามวัดพระธาตุหริภุญชัย (ปัจจุบันคือสำนักงานปฏิรูปที่ดินฯ) ซึ่งผู้ที่ดูแลเจ้าหน้าที่บัญชี และพนักงานที่ทำงานในบริษัทนี้เป็นชาวไทใหญ่ จนทำให้เกิดวัดที่เป็นศูนย์กลางของการทำบุญของชาวไทใหญ่ได้แก่ วัดมัณฑะเลย์(วัดสุพรรณรังษี) อยู่ติดกับวัดพระธาตุหริภุญชัยฯ ของตระกูลอินตานนท์ ดังนั้นจึงถือว่ากลุ่มผู้ทรงอิทธิพลทางการค้าในยุคแรกของเมืองลำพูนได้แก่กลุ่มพ่อค้าชาวเงี้ยวนั่นเอง
บทความโดย
จักรพงษ์ คำบุญเรือง

ร่วมแสดงความคิดเห็น