ในอดีตการตั้งถิ่นฐานของชาวยองเมืองลำพูนนั้น จะสร้างขึ้นตามบริเวณลุ่มแม่น้ำสายต่างๆ ได้แก่ลุ่มน้ำแม่กวงที่บ้านเวียงยอง บ้านยู้ บ้านหลวย บ้านตองและได้ขยายตัวออกไปเป็นบ้านหลิ่งห้า(ศรีบุญยืน) เขตลุ่มน้ำปิงห่างจนถึงบ้านหนองหมู บ้านป่าลาน ป่าเห็ว เป็นต้น
นอกจาการเข้ามาตั้งถิ่นฐานของชาวยองในลำพูน ซึ่งถือเป็นประชากรส่วนใหญ่ของเมืองลำพูนแล้ว ยังปรากฏมีชาวไตเขินจากเชียงตุงมาตั้งถิ่นฐานที่บ้านสันดอนรอมในเขตนอกกำแพงเมืองด้านทิศใต้อีกด้วย ไพร่พลที่อพยพเข้ามาอยู่ในลำพูนนี้ต่อมาได้สืบลูกสืบหลานกลาย เป็นประชากรส่วนใหญ่ของลำพูน นอกจากนั้นยังมีการตั้งถิ่นฐานของชาวยองที่สำคัญอีกแห่งหนึ่ง คือบริเวณที่ราบลุ่มน้ำแม่ทา น้ำแม่กวงและน้ำแม่ปิงไหลมาบรรจบกันในเขตอำเภอป่าซางคือ “สบทา” ก็นับเป็นบริเวณที่มีชาวยองมาตั้งถิ่นฐานอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะบริเวณแถบนี้นอกจากจะเป็นแหล่ง เสบียงอาหารอันอุดมสมบูรณ์ที่ผู้คนตั้งถิ่นฐานอยู่ก่อนแล้ว ยังเป็นเส้นทางคมนาคมทางน้ำที่สำคัญระหว่างเชียงใหม่ ลำพูนกับหัวเมืองต่าง ๆ อีกด้วย โดยเฉพาะที่ บ้านฉางข้าวน้อย อำเภอป่าซาง ซึ่งถือเป็นหมู่บ้านหลักของผู้คนที่ย้ายถื่นฐานมาจากเมืองยอง หญิงชาวยองส่วนใหญ่จะหน้าตาสวยงาม ผิวพรรณดี มีนิสัยรักสันโดษ มีศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแรงกล้า ดำรงรักษาประเพณีวัฒนธรรมดั้งเดิมของบรรพบุรุษเอาไว้อย่างเหนียวแน่นหญิงสาวชาวป่าซางส่วนใหญ่ สืบเชื้อสายมาจากคนไตยอง ซึ่งมีลักษณะสวยงาม จนเป็นที่ดึงดูดให้ผู้คนเดินทางมาเที่ยวป่าซางเป็นจำนวนมาก ว่ากันว่าหากสาวป่าซางขึ้นเวทีประกวดนางงามเวทีไหน ส่วนใหญ่ก็จะได้รับรางวัลติดมือกลับบ้านแทบทุกครั้ง คนงามป่าซางที่เคยสร้างชื่อเสียงไว้ในอดีตได้แก่ นางสาวนวลสวาท ลังกาพินธุ์ ซึ่งได้รับตำแหน่งนางสาวถิ่นไทยงามและรองนางสาวไทย ในปี พ.ศ. 2496 นางสาวบัวจันทร์ นันทขว้าง สาวงามอำเภอป่าซางที่ได้ตำแหน่งนางงามที่ 1 ลำพูน คนแรกในงานฉลองรัฐธรรมนูญที่เค้าสนามหลวงเมืองลำพูน ปี พ.ศ. 2478
นอกจาการเข้ามาตั้งถิ่นฐานของชาวยองในลำพูน ซึ่งถือเป็นประชากรส่วนใหญ่ของเมืองลำพูนแล้ว ยังปรากฏมีชาวไตเขินจากเชียงตุงมาตั้งถิ่นฐานที่บ้านสันดอนรอมในเขตนอกกำแพงเมืองด้านทิศใต้อีกด้วย ไพร่พลที่อพยพเข้ามาอยู่ในลำพูนนี้ต่อมาได้สืบลูกสืบหลานกลาย เป็นประชากรส่วนใหญ่ของลำพูน
นอกจากนั้นยังมีการตั้งถิ่นฐานของชาวยองที่สำคัญอีกแห่งหนึ่ง คือบริเวณที่ราบลุ่มน้ำแม่ทา น้ำแม่กวงและน้ำแม่ปิงไหลมาบรรจบกันในเขตอำเภอป่าซางคือ “สบทา” ก็นับเป็นบริเวณที่มีชาวยองมาตั้งถิ่นฐานอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะบริเวณแถบนี้นอกจากจะเป็นแหล่ง เสบียงอาหารอันอุดมสมบูรณ์ที่ผู้คนตั้งถิ่นฐานอยู่ก่อนแล้ว ยังเป็นเส้นทางคมนาคมทางน้ำที่สำคัญระหว่างเชียงใหม่ ลำพูนกับหัวเมืองต่าง ๆ อีกด้วย โดยเฉพาะที่ บ้านฉางข้าวน้อย อำเภอป่าซาง ซึ่งถือเป็นหมู่บ้านหลักของผู้คนที่ย้ายถื่นฐานมาจากเมืองยอง หญิงชาวยองส่วนใหญ่จะหน้าตาสวยงาม ผิวพรรณดี มีนิสัยรักสันโดษ มีศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแรงกล้า ดำรงรักษาประเพณีวัฒนธรรมดั้งเดิมของบรรพบุรุษเอาไว้อย่างเหนียวแน่น
หญิงสาวชาวป่าซางส่วนใหญ่ สืบเชื้อสายมาจากคนไตยอง ซึ่งมีลักษณะสวยงาม จนเป็นที่ดึงดูดให้ผู้คนเดินทางมาเที่ยวป่าซางเป็นจำนวนมาก ว่ากันว่าหากสาวป่าซางขึ้นเวทีประกวดนางงามเวทีไหน ส่วนใหญ่ก็จะได้รับรางวัลติดมือกลับบ้านแทบทุกครั้ง คนงามป่าซางที่เคยสร้างชื่อเสียงไว้ในอดีตได้แก่ นางสาวนวลสวาท ลังกาพินธุ์ ซึ่งได้รับตำแหน่งนางสาวถิ่นไทยงามและรองนางสาวไทย ในปี พ.ศ. 2496 นางสาวบัวจันทร์ นันทขว้าง สาวงามอำเภอป่าซางที่ได้ตำแหน่งนางงามที่ 1 ลำพูน คนแรกในงานฉลองรัฐธรรมนูญที่เค้าสนามหลวงเมืองลำพูน ปี พ.ศ. 2478จากนั้นมาสาวงามจากอำเภอป่าซาง ก็พาเหรดกันได้รับตำแหน่งนางงามลำพูนเรื่อยมา ได้แก่ นางสาวเทียมนิล เหลียงวิลัยกุล สาวงามอำเภอป่าซางที่ได้รับตำแหน่งนางงามที่ 1 ลำพูน ในงานฉลองรัฐธรรมนูญเมืองลำพูน ปี พ.ศ. 2480 นางสาวจันทร์งาม ไชยเสน ได้รับตำแหน่งนางสาวลำพูน ในงานฤดูหนาวจังหวัดลำพูน จัดขึ้นที่บริเวณโรงเรียนจักรคำคณาทร ปี พ.ศ. 2497 และนางสาวโสภาพรรณ วงศ์สมบูรณ์ สาวจากบ้านกองงาม อำเภอป่าซาง ได้รับตำแหน่งเทพีภาค 5 ซึ่งจัดประกวดที่สนามโรงเรียนบุญวาทย์วิทยาลัยจังหวัดลำปาง ในปี พ.ศ. 2500 ดังนั้นจึงไม่แปลกใจที่ปัจจุบันอำเภอป่าซางจะได้ชื่อว่าเป็นถิ่นที่อยู่ของคนงามชาวยอง
บทความโดย
จักรพงษ์ คำบุญเรือ
ร่วมแสดงความคิดเห็น