เส้นทางสายธรรมชาติ ถนน “ต้นยาง” เชียงใหม่ – ลำพูน

เส้นทางสายธรรมชาติ 106 จากเชียงใหม่ – ลำพูน เพียง 20 กม.ก็จะถึงเมืองวัฒนธรรมโบราณนครลำพูน ซึ่งเป็นเมืองเก่าแก่ที่สุดในภาคเหนือ ถนนเชียงใหม่ – ลำพูน สายนี้สร้างบนผนังดินธรรมชาติของแม่น้ำปิงห่าง จึงนับเป็นถนนที่มีความสำคัญและเป็นถนนสายแรกที่เป็นเส้นทางคมนาคม ติดต่อระหว่างเมืองทั้งสอง กระทั่งปี พ.ศ.2454 ทางราชการได้นำต้นยางมาให้ชาวบ้านช่วยกันปลูกตลอดสองข้างทาง เพื่อความร่มรื่นและสวยงาม ส่วนในเขตเมืองลำพูน ได้ปลูกต้นขี้เหล็ก ต้นไม้ตลอดเส้นทางของถนนสายนี้ มีร่วม 2 พันต้น มีการปลูกเป็นแถวอย่างมีระเบียบ มีระยะห่างกันระหว่างต้น ประมาณ 10 – 20 วา ตลอดเส้นทาง นับเป็นเอกลักษณ์คู่ถนนสายนี้ตลอดมาร่วม 100 ปี

จากถนนสายเชียงใหม่ – ลำพูน จนสุดเขตต้นยางเป็นที่ตั้งของแดนเมือง ซึ่งเป็นเขตรอยต่อระหว่างอำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ กับอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน เมื่อเข้าเขตเมืองลำพูน ริมถนนเส้นนี้จะปลูกต้นขี้เหล็กตลอดแนว 2 ฝั่ง จนถึงตัวเมืองลำพูน ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา มีการขยายตัวของชุมชนเข้าสู่การเป็นชุมชนเมืองมากยิ่งขึ้น ประกอบกับการขาดการวางแผนการป้องกันระยะยาวอย่างจริงจัง โดยเฉพาะถนนสายนี้ ทำให้มีก่อสร้างอาคารร้านค้าและที่พักอาศัยใกล้ชิดติดแนวถนน และการใช้ที่สาธารณะข้างถนนโดยขาดการอนุรักษ์ต้นไม้ ทำให้จำนวนต้นไม้ลดจำนวนลงอย่างมากในช่วง 10 กว่าปีที่ผ่านมา ถ้าสภาพเหตุการณ์ยังเป็นเช่นนี้ เอกลักษณ์ของต้นยาง-ต้นขี้เหล็ก ที่เคียงคู่กับถนนสายเชียงใหม่ –ลำพูน คงจะเหลือเป็นเพียงตำนานที่เล่าขานให้อนุชนรุ่นหลังเท่านั้น

ร่วมแสดงความคิดเห็น