เหตุการณ์หนูน้อยเมืองแพร่จอมซนหวิดขาเดี้ยงรายนี้เกิดขึ้น เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2564 เวลาประมาณ 11.00 น. ขณะที่นายอาทิตย์ ใจเด็ด เจ้าพนักงานป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย ผอ.กองอำนวยการงานป้องกัน และบรรเทาสาธารณภัย เทศบาลตำบลช่อแฮ อ.เมือง จ.แพร่ ปฏิบัติหน้าที่อยู่บนสำนักงานอยู่นั้น ได้รับแจ้งจากนางชุติมา เตชาหลวง ว่ามีเด็กขาติดฝารางระบายน้ำหน้าบ้าน หมู่ 11 ต.ช่อแฮ อ.เมือง จ.แพร่ ขอให้ทำการช่วยเหลือ เป็นการเร่งด้วยหวั่นเด็กจะได้รับอันตราย
หลังรับแจ้งจึงรายงานให้ นางสวัสดิ์ศรี ยิ้มศิริ หัวหน้าสำนักงานปลัดเทศบาลตำบลช่อแฮ รักษาราชการแทนปลัดเทศบาลตำบลช่อแฮ ปฏิบัติหน้าที่นายกเทศมนตรีตำบลช่อแฮ พร้อมนำกำลังเจ้าหน้าที่จำนวนหลายนายพร้อมด้วยอุปกรณ์ รุดไปยังที่เกิดเหตุหน้าบ้าน ม.11 ต.ช่อแฮ อ.เมือง จ.แพร่ พบเด็กชายบอย (นามสมมุติ) อายุ 3 ปี นักเรียนระดับชั้นอนุบาล ร.ร.อนุบาลแห่งหนึ่ง ขาข้างซ้ายติดฝาท่อระบายน้ำมีความลึกประมาณ 50 ซ.ม. เจ้าหน้าที่จึงวางแผนจะทำการช่วยเหลือกันอย่างไร เพื่อไม่ให้เด็กไม่ได้รับอันตราย
ขณะที่เจ้าหน้าที่กำลังวางแผนการช่วยเหลืออยู่นั้น เด็กชายบอย มีสีหน้าแววตาจะปล่อยโฮออกมา ทำให้เจ้าหน้าที่ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย เทศบาลตำบลช่อแฮ ต้องนำโทรศัพท์มือถือออกมาพร้อมกับเปิดยูทูป ภาพยนตร์การ์ตูนเปิดให้ เด็กชายบอยดูเป็นการเพลิดเพลิน ให้หายตกใจ และไม่ร้องไห้ เจ้าหน้าที่ต้องใช้ชะแลงเหล็กงัดฝาท่อระบายออกถึง 2 ฝา และนำขา เด็กชายบอยออกมาได้ ด้วยความปลอดภัย ใช้เวลาประมาณ 10 นาทีโดยเด็กชายบอยไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด
นางชุติมา เตชาหลวง ผู้ประสบเหตุพบเด็กชายบอยขาติดท่อฝาระบายน้ำ ซึ่งแจ้งเจ้าหน้าที่ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย เทศบาลตำบลช่อแฮ กล่าวว่า เห็น เด็กชายบอยซึ่งเป็นเด็กนักเรียนอนุบาล เป็นเด็กที่วิ่งเล่นซุกตามประสาเด็ก วันนี้ไม่ได้โรงเรียน วิ่งเล่นกันแถวนี้เป็นประจำวันนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ทำให้ขาหลุดลงในท่อระบายน้ำได้ ตนก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไร จึงคิดขึ้นมาได้ว่าต้องให้กู้ภัยระเวกงานป้องกัน และบรรเทาสาธารณภัยเทศบาลตำบลช่อแฮมา ช่วยเหลือ และสามารถช่วยเหลือได้อย่างปลอดภัยแถมเจ้าหน้าที่ยังมีจิตวิทยานำโทรศัพท์มาเปิดการ์ตูนล่อให้เด็กหายตกใจ และไม่ร้องไห้ด้วย ขอชื่นชม
ร่วมแสดงความคิดเห็น