หนึ่งเดียวในไทย!! วัดแสงแก้วโพธิญาณ จ.เชียงราย กับครูบาศรีวิชัยองค์ใหญ่สุดในโลก

หากพูดถึงวัดดังในเชียงรายแล้ว ท่านจะนึกถึงวัดอะไร แน่นอนเลยว่าท่านคงจะต้องนึกถึง  วัดร่องขุ่น วัดพระธาตุดอยตุง เป็นอันดับต้นๆ อย่างแน่นอน  แต่ท่านอาจจะยังไม่รู้ว่าที่จังหวัดเชียงรายก็ยังมีวัดอีกแห่งหนึ่งที่มีความน่าสนใจไม่แพ้กัน  ซึ่งหากได้มีโอกาสมายังเชียงรายแล้ว ต้องแวะไปสักการะและเยี่ยมชมสักครั้ง ที่ “วัดแสงแก้วโพธิญาณ” เป็นวัดที่ขึ้นชื่ออีกวัดหนึ่ง เรียกได้ว่ามีความสวยงามตระการตา ไม่เหมือนกับวัดที่อื่นอย่างแน่นอน เพราะเป็นประติมากรรม พุทธศิลป์ และศิลปะ ที่ออกแบบโดย พระครูบาอริยชาติ อริยจิตฺโต
โดยทางวัดได้เนรมิตรูปปั้นจำลองขนาดใหญ่ยักษ์ที่อยู่ในวรรณคดีไทย, ศาสนา อยู่ทั่วทั้งบริเวณของวัด เมื่อเข้าไปแล้วจะเห็นรูปเหมือนแทนพระพุทธเจ้า 4 พระองค์ และยังมีรูปปั้นของยักษ์ที่สวมรองเท้าคอนเวิร์ส และรองเท้าแตะสีฟ้า ไม่เหมือนกับที่ใด นอกจากนี้ยังมีรูปปั้นประติมากรรมอีกมากมายที่สวยงามไม่แพ้กัน จุดเด่นที่สุดของวัดคือรูปหล่อโลหะทองคำของครูบาศรีวิชัยองค์ใหญ่ที่สุดในโลก พร้อมด้วยรูปเหมือนครูบาขาวปี๋ และครูบาชัยยะวงศาพัฒนา ตั้งอยู่ซ้ายขวาของครูบาศรีวิชัย อยู่ด้วย เพื่อให้ผู้ที่มาเยือนได้ไปสักการบูชา ขอพร และเยี่ยมชมความงดงามของวัด เรียกได้ว่าเป็นวัดที่มีความสมบูรณ์สมบูรณ์แบบ และน่าสนใจมาก
วัดแสงแก้วโพธิญาณ สร้างโดย พระครูบาอริยชาติ อริยจิตฺโต และสร้างจากจิตศรัทธาของชาวบ้าน ที่อยากจะมีวัดใหม่ที่สะดวกต่อการทำบุญ เริ่มก่อสร้างเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2549  ตั้งอยู่บนดอย “ม่อนแสงแก้ว” ตำบลเจดีย์หลวง อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย อยู่บนเนินดอย ห่างจากหมู่บ้านประมาณ 1.5 กม. เป็นสถานที่ที่มีความสงบ และมีทัศนียภาพที่สวยงามสามารถมองเห็นเมืองแม่สรวยได้อีกด้วย ซึ่ง แสงแก้วโพธิญาณ แปลว่า ดอกบัวที่ผุดโผล่ขึ้นพ้นน้ำ แล้วมีแสงสว่างเรืองรองเหมือนแสงแก้ว โดยพระครูบาอริยชาติ ท่านเกิดนิมิตว่า ฝนตกหนักมาก มองอะไรก็ไม่เห็น ครูบาก็เดินหลงไปหลงมาอยู่บนภูเขาสักพัก ก็ได้เห็นป่าทั้งป่าบนภูเขา มีดอกบัวบานเต็มไปหมด มีแสงสว่างไสวสวยงาม ครูบาจึงคิดชื่อได้จากเหตุนิมิต ที่เห็นแสงเรืองรองเหมือนแสงแก้ว กลายเป็นดอกบัว อีกนัยหนึ่งคือ โพธิญาณ หมายถึง หยั่งรู้ เหมือนบัวที่ผุดโผล่ขึ้นมาพ้นน้ำ แล้วเปล่งแสง คล้ายแสงแก้ว จึงได้ตั้งเชื่อว่า “วัดแสงแก้วโพธิญาณ”


เรียบเรียงโดย :
นางสาวธัญญารัตน์ ยาวิละ
นักศึกษาฝึกประสบการณ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

 

 

         

ร่วมแสดงความคิดเห็น