itsariyapron

เวทีสาวงามแม่เหล็กแห่งงานฤดูหนาวเชียงใหม่เมื่อพูดถึงงานฤดูหนาวเชียงใหม่ในอดีต สิ่งหนึ่งที่ดึงดูดผู้คนให้มาร่วมงานอย่างคับคั่งคือ เวทีประกวดสาวงาม ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของงาน โดยมีการจัดการประกวดถึงสองเวทีใหญ่ ได้แก่ ความสำคัญของเวทีประกวดการประกวดนางงามทั้งสองเวทีเป็นที่สนใจอย่างมากในหมู่หญิงสาวชาวเหนือ เพราะการคว้ารางวัลจากเวทีเหล่านี้ถือเป็นก้าวสำคัญสู่เวทีระดับชาติอย่างการประกวดนางสาวไทย ซึ่งมีสาวงามจากเวทีนี้หลายคนที่ประสบความสำเร็จในระดับประเทศ เช่น นวลสวาท ลังกาพินธุ์ รุ่งทิพย์ ภิญโญ และอรอนงค์ ปัญญาวงศ์ บรรยากาศในอดีตในช่วงที่การประกวดเป็นกิจกรรมยอดนิยม เวทีประกวดนางงามในงานฤดูหนาวเชียงใหม่ถือเป็นงานใหญ่ที่สร้างสีสันให้กับเมือง ในช่วงบ่ายจะมีขบวนแห่สาวงามนั่งรถเปิดประทุนจากโรงแรมรถไฟไปยังเวทีประกวด บางปีมีขบวนรถม้าและรถเวสป้านำขบวน สองข้างทางเต็มไปด้วยผู้คนที่มารอชม ความคึกคักยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อมีนางสาวไทยจากกรุงเทพฯ มาร่วมงาน เช่นในปี พ.ศ. 2508 อาภัสรา หงสกุล ได้เดินทางมาสวมมงกุฎและสายสะพายให้นางสาวเชียงใหม่ สร้างความตื่นเต้นให้กับผู้ร่วมงานเป็นอย่างมาก TOP CHIANGMAI. งานฤดูหนาวเชียงใหม่ (Winter Fair). TOP CHIANGMAI. สืบค้นจาก https://www.topchiangmai.com/info/%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%95/%E0%B8%87%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%A4%E0%B8%94%E0%B8%B9%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B9%88-winter-fair/

บ้านจ๊างนัก ตั้งอยู่ในอำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นสถานที่ที่ผสมผสานความงดงามของศิลปะล้านนาเข้ากับเรื่องราวของช้างไทยได้อย่างลงตัว พื้นที่แห่งนี้ไม่เพียงเป็นแหล่งรวบรวมงานศิลปะแกะสลักไม้ที่สะท้อนวัฒนธรรมล้านนา แต่ยังทำหน้าที่อนุรักษ์และเผยแพร่มรดกทางวัฒนธรรมเกี่ยวกับช้างที่มีบทบาทสำคัญในชีวิตของคนไทยมาอย่างยาวนาน ช้างกับล้านนาความผูกพันทางวัฒนธรรมในอาณาจักรล้านนา ช้างเป็นสัตว์สำคัญที่มีบทบาททั้งในวิถีชีวิตและวัฒนธรรมประเพณี ช้างถูกยกย่องให้เป็นสัตว์แห่งความศักดิ์สิทธิ์และความแข็งแกร่ง ชาวล้านนาเชื่อว่าช้างเป็นสัญลักษณ์ของความอุดมสมบูรณ์และโชคลาภ อีกทั้งยังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพระพุทธศาสนา ช้างมักปรากฏในเรื่องเล่าและภาพวาดโบราณของล้านนา รวมถึงใช้เป็นสัญลักษณ์ในพิธีกรรมทางศาสนาและการเฉลิมฉลอง ที่บ้านจ๊างนักความผูกพันระหว่างช้างกับวัฒนธรรมล้านนาได้รับการถ่ายทอดผ่านงานแกะสลักไม้ที่ละเอียดอ่อน งานศิลปะเหล่านี้ไม่เพียงสะท้อนถึงความชำนาญของช่างฝีมือ แต่ยังแสดงถึงความเคารพและความรักที่คนล้านนามีต่อช้าง ศิลปะล้านนาในบ้านจ๊างนักบ้านจ๊างนักคือศูนย์รวมของงานศิลปะแกะสลักไม้แบบล้านนาที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทุกชิ้นงานถ่ายทอดความงามของวัฒนธรรมล้านนาออกมาในรูปแบบที่จับต้องได้ ไม่ว่าจะเป็นช้างแกะสลักขนาดเล็กที่เหมาะแก่การประดับบ้าน หรือชิ้นงานขนาดใหญ่ที่บอกเล่าเรื่องราวในอดีต งานแกะสลักทุกชิ้นได้รับแรงบันดาลใจจากธรรมชาติ วิถีชีวิตชาวล้านนา และความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับช้าง ผู้เยี่ยมชมสามารถชมกระบวนการแกะสลักไม้ที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน ช่างฝีมือจะบรรจงใช้เครื่องมือและเทคนิคโบราณเพื่อสร้างสรรค์ผลงานที่เต็มไปด้วยรายละเอียดและความวิจิตร นี่คือการแสดงออกถึงวัฒนธรรมล้านนาที่ผสมผสานความงามและความลึกซึ้งไว้ในงานศิลปะ บรรยากาศล้านนาและการอนุรักษ์ช้างบรรยากาศของบ้านจ๊างนักสะท้อนถึงความเรียบง่ายและความสงบสุขของวิถีชีวิตล้านนา ด้วยพื้นที่ที่รายล้อมด้วยธรรมชาติและการตกแต่งที่คงเอกลักษณ์แบบล้านนา บ้านจ๊างนักให้ความรู้สึกเหมือนการเดินทางย้อนกลับสู่อดีต ผู้เยี่ยมชมสามารถสัมผัสวิถีชีวิตแบบล้านนา ผ่านทั้งงานศิลปะ พิพิธภัณฑ์ขนาดเล็ก และกิจกรรมเรียนรู้ที่จัดขึ้นในพื้นที่ นอกจากนี้ บ้านจ๊างนักยังทำหน้าที่เป็นแหล่งเรียนรู้เรื่องการอนุรักษ์ช้าง ซึ่งเป็นสัตว์ที่มีบทบาทสำคัญในวัฒนธรรมล้านนา ช้างเคยเป็นกำลังสำคัญในงานก่อสร้าง งานป่าไม้ และพิธีกรรมต่าง ๆ ในอดีต การอนุรักษ์ช้างและการเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับช้างในบ้านจ๊างนักจึงเป็นความพยายามในการรักษามรดกทางวัฒนธรรมและธรรมชาติไปพร้อมกัน รูปภาพและแหล่งข้อมูล : ศูนย์มนุษยวิทยาสิรินธร (องค์กรมหาชน) https://db.sac.or.th/museum/museum-detail/632กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา https://thailandtourismdirectory.go.th/th/attractions

เรือนอุ๊ยแก้วเป็นตัวอย่างที่งดงามของสถาปัตยกรรมล้านนา ซึ่งสะท้อนถึงวิถีชีวิต ภูมิปัญญา และวัฒนธรรมของคนในอดีต เรือนหลังนี้สร้างขึ้นเมื่อกว่า 70 ปีก่อน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยมีโครงสร้างที่เรียบง่ายและประหยัดวัสดุด้วยระบบเสาและคานพร้อมใต้ถุนเตี้ย ทำให้ประหยัดไม้โครงสร้าง พื้นเรือนปูด้วยไม้แผ่นตามแนวขวาง ยึดด้วยตะปูที่เริ่มเป็นที่นิยมในยุคนั้น เนื่องจากช่วยให้การก่อสร้างทำได้รวดเร็วยิ่งขึ้น พื้นที่สำคัญในเรือนประกอบด้วยชานบ้านและเติ๋น ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของกิจกรรมครัวเรือน ชานบ้านเป็นพื้นที่เปิดโล่งหน้าบ้านสำหรับพักผ่อนและต้อนรับแขก ส่วนเติ๋นซึ่งยกสูงจากชานบ้านเป็นพื้นที่เอนกประสงค์ที่สมาชิกในครอบครัวใช้ทำกิจกรรมต่างๆ เช่น การรับประทานอาหารหรือสนทนา ด้านหนึ่งของเติ๋นมีหิ้งไม้สำหรับวางหม้อน้ำสะอาดไว้ให้คนในเรือนและแขกได้ดื่มกิน อีกด้านตีฝาไม้เนื้อแข็งแบบ “ฝาเกล็ด” ซึ่งช่วยให้เรือนดูแข็งแรงและคงทน บริเวณด้านหน้าของเรือนมีหน้าต่างแบบ “ป่อง” สองบาน ซึ่งในอดีตจะเจาะเป็นช่องโล่งโดยไม่มีบานหน้าต่าง เช่นเดียวกับบริเวณด้านข้างของเติ๋นที่มีหิ้งพระเจาะฝาเป็นกรอบไม้ยื่นออกไปด้านนอก แสดงถึงความเชื่อของคนล้านนาที่เริ่มเปลี่ยนแปลงจากการบูชาผีปู่ย่ามาสู่การบูชาพระพุทธรูป กลางเรือนมีทางเดินยาวที่เรียกว่า “ชานฮ่อม” เชื่อมต่อพื้นที่ต่างๆ ของเรือน ทางซ้ายเป็นเรือนนอนที่มีหน้าต่างเพียงบานเดียว เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวและช่วยป้องกันอากาศหนาว ส่วนทางขวาเป็นเรือนครัวที่ใช้ไม้ไผ่สานเป็นฝา เพื่อช่วยระบายอากาศและลดความร้อน นอกจากนี้ ในยุคต่อมามีการเพิ่มเติมห้องน้ำเข้าไปในตัวเรือน ซึ่งสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตตามยุคสมัย เรือนอุ๊ยแก้วสร้างขึ้นโดยอุ๊ยอิ่นและอุ๊ยแก้ว ธาระปัญญา ชาวบ้านสันต๊กโต หรือย่านสันติธรรมในปัจจุบัน เมื่อเวลาผ่านไป เรือนหลังนี้เกือบจะถูกรื้อถอน แต่ด้วยความพยายามของอาจารย์วิถี พานิชพันธ์ และการสนับสนุนจากมูลนิธิยาคาซากิแห่งมหาวิทยาลัยเกียวโตเซกะ เรือนได้รับการซื้อและอนุรักษ์ไว้เมื่อปี พ.ศ. 2530 หลังการซื้อ อุ๊ยแก้วยังคงอาศัยอยู่ในเรือนเดิมตามความผูกพันกับบ้านของตน […]

เรือนทรงปั้นหยา (อนุสารสุนทร) เป็นหนึ่งในเรือนโบราณที่มีความสำคัญทั้งในแง่ประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรมล้านนา เดิมเรือนหลังนี้ตั้งอยู่บริเวณตลาดอนุสารสุนทร ถนนช้างคลาน ในเขตตัวเมืองเชียงใหม่ สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2467 โดยหลวงอนุสารสุนทรและนางคำเที่ยง ชุติมา เพื่อมอบเป็นของขวัญให้กับนายแพทย์ยงค์ ชุติมา บุตรชาย พร้อมครอบครัว เรือนทรงปั้นหยานี้เป็นแบบบ้านพักอาศัยที่สะท้อนถึงการผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมล้านนาดั้งเดิมและอิทธิพลจากตะวันตกที่เริ่มเข้ามาในยุคนั้น ตัวเรือนมีลักษณะเด่นที่หลังคาทรงปั้นหยาซึ่งช่วยป้องกันแดดและฝนได้ดี ส่วนชั้นบนของเรือนใช้เป็นพื้นที่อยู่อาศัยของครอบครัว ขณะที่ชั้นล่างเปิดเป็นคลินิกและร้านขายยาของนายแพทย์ยงค์ ทำให้เรือนหลังนี้มีบทบาทสำคัญทั้งในแง่การเป็นศูนย์กลางของครอบครัวและสถานพยาบาลที่ให้บริการประชาชนในชุมชน อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไป เรือนทรงปั้นหยาหลังนี้ได้รับการย้ายและสร้างขึ้นใหม่ที่พิพิธภัณฑ์เรือนโบราณล้านนา สำนักส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ การฟื้นฟูครั้งนี้เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2547 ด้วยการสนับสนุนจากมูลนิธิจุมภฏ-พันธุ์ทิพย์ เพื่ออนุรักษ์สถาปัตยกรรมโบราณและเผยแพร่มรดกทางวัฒนธรรมของล้านนาให้คนรุ่นหลังได้เรียนรู้ ในพิธีลงเสาเอก มีการดำเนินการตามประเพณีล้านนาอย่างสมบูรณ์แบบ โดยได้รับเกียรติจากม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร ประธานมูลนิธิ เป็นผู้ร่วมพิธี พร้อมกับการแกะสลักตกแต่งเสาเอกและส่วนประกอบต่าง ๆ ของเรือนโดยสล่า ช่างฝีมือผู้เชี่ยวชาญ งานก่อสร้างครั้งนี้เน้นความประณีตเพื่อคงเอกลักษณ์ของเรือนทรงปั้นหยาดั้งเดิมให้สมบูรณ์ที่สุด เรือนทรงปั้นหยานี้ถือเป็นตัวอย่างของบ้านเรือนในยุครัชกาลที่ 6-7 ที่สะท้อนถึงความเปลี่ยนแปลงของสังคมล้านนาในช่วงเวลาที่เริ่มมีอิทธิพลจากวัฒนธรรมตะวันตกเข้ามา ความเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยรายละเอียดอันประณีตของเรือนหลังนี้สะท้อนถึงวิถีชีวิตของชาวเชียงใหม่ในอดีตที่ให้ความสำคัญกับทั้งความสวยงามและการใช้งาน ปัจจุบันเรือนทรงปั้นหยาหลังนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของพิพิธภัณฑ์เรือนโบราณล้านนา เปิดให้ประชาชนและนักท่องเที่ยวได้เข้าชมและเรียนรู้ถึงประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรมล้านนาอันทรงคุณค่า ความพยายามในการอนุรักษ์เรือนหลังนี้ไม่เพียงช่วยเก็บรักษามรดกทางวัฒนธรรม แต่ยังเป็นแรงบันดาลใจสำคัญในการสืบทอดและเผยแพร่ความภาคภูมิใจในรากเหง้าของชาวล้านนาให้คงอยู่ต่อไปในอนาคต รูปภาพและแหล่งข้อมูลคลังความรู้ล้านนา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ https://accl.cmu.ac.th/Knowledge/details/1201พิพิธภัณฑ์เรือนโบราณล้านนา มช. https://accl.cmu.ac.th/Museum/detail/8

วัดเชียงมั่นเป็นโบราณสถานที่มีความสำคัญทั้งในเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม สถานที่แห่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการก่อตั้งเมืองเชียงใหม่ แต่ยังเป็นที่รวมของสถาปัตยกรรมและศิลปกรรมล้านนาที่สะท้อนถึงความเชื่อและภูมิปัญญาของชาวล้านนาในอดีต ตามจารึกที่ค้นพบพญามังรายทรงใช้สถานที่แห่งนี้เป็นที่ประทับชั่วคราวในช่วงที่ทรงควบคุมการสร้างเมืองเชียงใหม่ เมืองใหม่แห่งนี้ได้รับการวางผังอย่างพิถีพิถันให้เป็นศูนย์กลางของอาณาจักรล้านนา หลังจากการสร้างเมืองเสร็จสิ้น พระองค์โปรดให้สร้างเจดีย์บริเวณที่ประทับเดิม และตั้งชื่อว่าวัดเชียงมั่น ซึ่งหมายถึงความมั่นคงและเป็นจุดเริ่มต้นของการปกครองเมือง ในช่วงรัชกาลพญาติโลกราช เจดีย์ประธานของวัดได้รับการสร้างใหม่ด้วยศิลาแลง อันเป็นวัสดุที่ทนทานและสะท้อนถึงความยิ่งใหญ่ในยุคนั้น ต่อมาในยุคที่พม่าเข้าครอบครองเมืองเชียงใหม่ เจ้าฟ้ามังทราได้บูรณะวัดเชียงมั่นอย่างครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็นเจดีย์ วิหาร อุโบสถ หรือหอไตร เพื่อรักษาความศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่และความรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนา เมื่อเชียงใหม่ได้รับการฟื้นฟูในสมัยพระเจ้ากาวิละ วัดเชียงมั่นก็ได้รับการปรับปรุงซ่อมแซมอีกครั้ง การบูรณะในยุคนี้ได้คืนความงดงามของศิลปกรรมล้านนาให้คงอยู่มาจนถึงปัจจุบัน สถาปัตยกรรมภานในวัดเชียงมั่น เช่น เจดีย์ประธานของวัดเชียงมั่นมีลักษณะเด่นที่ไม่เหมือนใคร องค์เจดีย์ตั้งอยู่บนฐานเขียงสี่เหลี่ยมลดหลั่นสองชั้น โดยรอบประดับด้วยปูนปั้นรูปช้างครึ่งตัวจำนวน 15 เชือก และช้างปูนปั้นประจำมุมแต่ละด้าน ช้างเหล่านี้ไม่เพียงเป็นเครื่องประดับแต่ยังแสดงถึงความเชื่อในพลังของช้างในฐานะสัตว์ที่มีบทบาทสำคัญในสังคมล้านนา ส่วนยอดเจดีย์มีองค์ระฆัง บัลลังก์ และฉัตรโลหะฉลุลายที่ประณีต วิหารและอุโบสถของวัดเชียงมั่นสะท้อนรูปแบบสถาปัตยกรรมล้านนาอย่างชัดเจน ตัวอาคารมีโครงสร้างที่เรียบง่ายแต่แฝงด้วยความงดงาม ในส่วนของหอไตร อาคารนี้สร้างเป็นสองชั้น ชั้นล่างก่ออิฐฉาบปูน ส่วนชั้นบนเป็นไม้ ซึ่งแสดงถึงการผสมผสานระหว่างความแข็งแรงและความงดงามทางศิลปกรรม นอกจากสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นแล้ว วัดเชียงมั่นยังเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปสำคัญ เช่น พระเสตังคมณี (พระแก้วขาว) และพระพุทธรูปปางช้างล้อม พระพุทธรูปทั้งสององค์นี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับการสักการบูชาจากชาวเชียงใหม่มาอย่างยาวนาน วัดเชียงมั่นจึงเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ ศิลปกรรม และความเชื่อที่สะท้อนถึงวิถีชีวิตของคนล้านนาในอดีต ปัจจุบันวัดแห่งนี้ได้รับการดูแลรักษาอย่างดี และเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของเชียงใหม่ นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติมักมาเยี่ยมชมเพื่อเรียนรู้ประวัติศาสตร์ และสัมผัสกับความงดงามของศิลปกรรมล้านนา […]

วัดต้นเกว๋น หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่า วัดอินทราวาส ตั้งอยู่ในอำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่ ถือเป็นหนึ่งในวัดที่งดงามและมีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ของล้านนา โดดเด่นด้วยสถาปัตยกรรมแบบล้านนาดั้งเดิมที่ยังคงสมบูรณ์และทรงคุณค่า วัดต้นเกว๋นสร้างขึ้นในช่วงปี พ.ศ. 2399-2412 ในสมัยพระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงศ์ เจ้าหลวงเชียงใหม่องค์ที่ 6 เดิมทีชื่อวัดต้นเกว๋นมาจากต้นตะขบป่าที่ขึ้นในบริเวณวัด ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น วัดอินทราวาส เพื่อรำลึกถึงพระครูบาอินทร์ เจ้าอาวาสผู้มีบทบาทสำคัญในการสร้างวิหาร ในอดีตวัดแห่งนี้เป็นจุดพักขบวนแห่พระบรมธาตุศรีจอมทอง ซึ่งเป็นประเพณีสำคัญของเมืองเชียงใหม่ ประชาชนจะอัญเชิญพระบรมธาตุไปยังวัดสวนดอกและวัดพระธาตุดอยสุเทพ ปัจจุบันแม้ประเพณีนี้จะลดบทบาทลง แต่ความสำคัญของวัดต้นเกว๋นยังคงปรากฏผ่านศิลปกรรมที่ทรงคุณค่า ความงดงามทางสถาปัตยกรรม เช่น วิหารล้านนาดั้งเดิม วิหารของวัดต้นเกว๋นสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2401 มีลักษณะเด่นคือหลังคาซ้อนลาดต่ำ 3 ชั้นด้านหน้า และ 2 ชั้นด้านหลัง โครงสร้างไม้ทั้งหมดแกะสลักลวดลายอย่างประณีต บันไดวิหารตกแต่งด้วยปูนปั้นรูปพญานาค หน้าต่างด้านนอกทำเป็นลูกกรงไม้แกะสลักลายดอกไม้และสัตว์ ภายในวิหารตกแต่งด้วยพระพิมพ์โลหะเรียงรายบนผนัง ฝาผนังด้านหลังพระประธานเป็นซุ้มปูนปั้นงดงาม พระพุทธรูปประธานเป็นพระปางมารวิชัย สร้างด้วยฝีมือช่างล้านนาที่มีความละเอียดอ่อน ศาลาจัตุรมุข จุดเด่นอีกอย่างของวัดคือ ศาลาจัตุรมุข ซึ่งพบเพียงแห่งเดียวในภาคเหนือ ใช้เป็นสถานที่ประดิษฐานพระบรมธาตุในช่วงพิธีสำคัญ แม้วัดต้นเกว๋นจะไม่ได้เป็นศูนย์กลางทางศาสนาเหมือนในอดีต แต่ก็ยังคงความสำคัญในฐานะมรดกทางวัฒนธรรมและศิลปกรรมล้านนา ผู้มาเยี่ยมชมจะได้สัมผัสความงดงามของสถาปัตยกรรมดั้งเดิม และเรียนรู้เรื่องราวประวัติศาสตร์ของชาวเชียงใหม่ รูปภาพและแหล่งข้อมูลAmazing thailand https://thai.tourismthailand.org/Attraction/วัดอินทราวาส-วัดต้นเกว๋น

ดอยอินทนนท์ ตั้งอยู่ในอุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่ และเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในประเทศไทย ด้วยความสูง 2,565 เมตรจากระดับน้ำทะเล ที่นี่ไม่เพียงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวธรรมชาติที่มีชื่อเสียง แต่ยังเป็นสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของชาวไทยและชนเผ่าพื้นเมือง จุดกำเนิดของชื่อและความสำคัญในอดีตในอดีตดอยอินทนนท์มีชื่อว่า ดอยหลวงอ่างกา ซึ่งหมายถึงดอยขนาดใหญ่ที่มีอ่างน้ำธรรมชาติซึ่งฝูงกาดำเคยอาศัยอยู่ ต่อมาในสมัยของ พระเจ้าอินทวิชยานนท์ เจ้าเมืองเชียงใหม่องค์ที่ 7 ได้ทรงเล็งเห็นความสำคัญของพื้นที่และทรงมีพระประสงค์ให้อนุรักษ์ผืนป่าและธรรมชาติบนดอยนี้ เมื่อพระองค์สิ้นพระชนม์ พระอัฐิของพระองค์ถูกบรรจุไว้ที่ยอดดอย และเปลี่ยนชื่อเป็น ดอยอินทนนท์ เพื่อเป็นเกียรติแก่พระองค์ ดอยอินทนนท์เคยเป็นพื้นที่เกษตรกรรมของชนเผ่าพื้นเมือง เช่น ชาว ปกาเกอะญอ และ ม้ง โดยพวกเขาใช้พื้นที่บนดอยสำหรับปลูกพืชพื้นเมือง รวมถึงฝิ่น ซึ่งในยุคนั้นเป็นพืชเศรษฐกิจสำคัญ นอกจากนี้ยังมีการล่าสัตว์และตัดไม้ ซึ่งส่งผลให้ป่าไม้เสื่อมโทรมในบางพื้นที่ การอนุรักษ์และบทบาทของโครงการหลวงในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 โครงการหลวงภายใต้พระราชดำริของในหลวงรัชกาลที่ 9 ได้เริ่มเข้ามามีบทบาทสำคัญในพื้นที่ดอยอินทนนท์ เป้าหมายคือการส่งเสริมให้ชนเผ่าพื้นเมืองเลิกปลูกฝิ่น และเปลี่ยนมาปลูกพืชเศรษฐกิจเมืองหนาว เช่น ผัก ผลไม้ และดอกไม้เมืองหนาว สถานีเกษตรหลวงอินทนนท์กลายเป็นศูนย์กลางของการวิจัยและพัฒนาด้านการเกษตร และช่วยปรับปรุงคุณภาพชีวิตของชาวบ้านในพื้นที่นอกจากนี้ ในปี พ.ศ. 2520 ดอยอินทนนท์ได้รับการประกาศให้เป็น อุทยานแห่งชาติ ลำดับที่ 6 ของประเทศไทย […]