เมื่อเย็นวันที่ 6 พฤศจิกายน 2565 เวลา 17.00 น. คณะศรัทธาวัดถิ่นนอก ต.บ้านถิ่น อ.เมือง จ.แพร่ได่ประกอบพิธีอัญเชิญพระพุทธรูปไม้ขนุน “พระเจ้าสมผาถนา” ประจำ ณ วัดถิ่นนอก โดยการนำของพระครูภาวนาเจติยานุกิจ รักษาการเจ้าอาวาสวัดถิ่นนอก มีพระครูพิบูลพัฒนโกศล เจ้าคณะเำอเภอเมืองแพร่ ประธานฝ่ายสงฆ์ นายวาทิต ปัญญาคม ปลัดจังหวัดแพร่ประธานฝ่ายฆราวาส พระครูภาวนาเจติยานุกิจ รักษาการเจ้าอาวาสวัดถิ่นนอก เจริญพรถึงความเแนมาของพนะพุทธรูแไม้ขนุนว่า
เนื่องด้วยวัดถิ่นนอก ต.บ้านถิ่น อ.เมือง จ.แพร่ มีต้นขนุนเก่าแก่อยู่ประจำวัด อายุ 100 ประจำอยู่ ณ วัดถิ่นนอก มาเป็นเวลายาวนาน ในวันที่ 16 กรกฎาคม 2565 ทางคณะกรรมการวัดถิ่นนอก มีฉันทามติ ให้ดำเนินการปรับภูมิทัศน์ของวัด จึงอนุญาตให้ดำเนินการตัดต้นขนุนอายุ 100 ปีต้นนี้ เพื่อนำไปแกะสลักเป็นพระพุทธรูปไม้ขนุนศิลปะไทลื้อประยุกต์
ดำเนินการตัดแล้วได้นำไม้ไปถวายให้พระอาจารย์ พระมหาสิทธิชัย ชยสิทฺธิ ป.ธ.9 ดร.เจ้าอาวาสวัดร่องฟอง ผู้อำนวยการสำนักวิชาการ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตแพร่ ผู้จัดการโรงเรียนบารวิชชาลัย โดยส่งเสริมงานด้านศิลปะของโรงเรียนบรวิชชาลัย ใช้เวลาดำเนินการแกะสลักพระพุทธรูปไม้ขนุน 100 ปี เป็นเวลา 1 พรรษา (3 เดือน)
โดยมีวัตถุประสงค์ดังนี้ เพื่อสืบต่ออายุพระพุทธศาสนา เพื่อสืบสารงานพุทธศิลป์ของโรงเรียนบวรวิชชาลัย วัดร่องฟอง จ.แพร่ เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา และอุทิศถวายเป็นอาจริยบูชา แด่ครูบาอาจารย์ อุทิศถวายแต่อดีตเจ้าอาวาสวัดถิ่นนอกทุกรูป
เพื่อสืบทอดเจตนารมณ์ ของท่านพระมหาพิเชษฐชาญ พุทธิวทฒนเมธี อดีตเจ้าอาวาสวัดถิ่นนอก น้อมถวายแต่ครูพุทธศิลป์ หลวงพ่อพระครูบวรธรรมกิตต์ อดีตเจ้าอาวาสวัดร่องฟองเป็นผู้อุปฌาย์ของพระมหาสิทธิชัย ชยสิทธิ เพื่อเป็นที่สักการะของพุทธศาสนิกชน ที่มีความนับถือพระพุทธรูปไม้ขนุน
เพื่อเปิดโอกาสให้พุทธศาสนิกชนทุกท่าน ได้ร่วมสร้างพระพุทธรูปโดยไม้ขนุน ซึ่งหาทำได้ยากษา จรรโลง ความสมัคสมานสามัคในชุมชน ให้มีความรัก ความเคารพ เอื้อเฟื้อยให้กันและกัน ด้วยกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาเพื่อพัฒนาวัดถิ่นนอกให้ทัดเทียม เป็นวัดแหล่งท่องเที่ยวทางศาสนา ศิลปะ วัฒนธรรมวิถีชนชาติพันธุ์ไทลื้อ ให้เจริญยิ่งๆ ขึ้นไป
พระพุทธรูปแกะสลักจากไม้ หรือพระเจ้าไม้ (ภาษาถิ่นชาวล้านนา) รูปองค์พระปฎิมากรที่สลักจากไม้ให้เป็นพระพุทธรูป ซึ่งพระพุทธรูปประเภทนี้มีหลากหลายพุทธลักษณะและหลายขนาดมีความเกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาเป็นงานพุทธศิลป์นิยมกันในอดีตจนถึงปัจจุบันเป็นปฏิมากรรมลักษณะในรูปแบบของประณีตศิลป์ สร้างสรรค์ผลงานด้วยความละเอียดอ่อนสะท้อนสภาพสังคมได้สร้างสรรค์งานให้กลมกลืนกับความเชื่อจารีตประเพณี และวัฒนธรรม
ทั้งรูปแบบลวดลายรวมถึงความเชื่อและแรงศรัทธาทางศาสนาพุทธสามารถสืบทอดศิลปวัฒนธรรมที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษและภูมิปัญญาท้องถิ่น มีเอกลักษณ์และมีคุณค่าควรแก่การภาคภูมิใจสำหรับชาวล้านนาเอง งานแกะสลักพระพุทธรูปจากไม้จึงกลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมล้านนาอานิสงส์การสร้างพระพุทธรูปจากการแกะสลักไม้
“อานิสงส์” ซึ่งหมายถึงผลแห่งกุศลกรรม หรือประโยชน์อันจะได้รับจากการได้ทำบุญหรือได้สร้างประโยชน์ไว้ ชาวล้านนามีความเชื่อว่าการทำบุญทำกุศลอันมีเจตนาบริสุทธิ์ย่อมจะได้รับผลแห่งบุญนั้นตอบแทน
ส่วนคติการสร้างพระพุทธรูปไม้ล้านนาจะมีกรอบแนวคิดเดียวกันทั้งหมด คือ ค้ำชูศาสนาตราบ ห้าพันปี เป็นที่ไหว้บูชาแก่คนและเทวดาทั้งหลาย อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้แก่ ญาติหรือสัตว์ที่ล่วงลับ เพื่อแก้คำบนบานสานกล่าว และสร้างเป็นพระเจ้าชะตา (การสะเดาะเคราะห์) เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตัวผู้สร้างเอง เพื่อความสุขสามประการ สุขบนโลกมนุษย์ โลกสวรรค์ โลกพระนิพาน ปรารถนาไปเกิดเป็นพระอรหันต์ในยุคพระศรี-อาริย์ ปรารถนาไปเกิดบนสวรรค์ชั้นฟ้า ปรารถนาให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บ และปรารถนามีปัญญาผสมผสานความเชื่อเรื่องของ
อานิสงส์มากมายนานัปการที่พุทธศาสนิกชน เชื่อว่าถ้าได้สร้างถวายให้กับพระพุทธศาสนาแล้ว กุศลผลบุญที่ได้กระทำไว้ในชาตินี้จักน้อมนำผู้คนเหล่านี้มีความสุขทั้งชาตินี้ ชาติหน้า และชาติต่อๆ ไป ดังจารึกฐานพระเจ้าไม้ได้กล่าวว่า “สุขที่เมืองมนุษย์สุขที่เมืองสวรรค์และสุขแห่งพระนิพาน” เทอญ สำหรับอานิสงส์การสร้างพระพุทธรูปไม้มิได้แยกแยะตามชนิดของไม้
ร่วมแสดงความคิดเห็น