“อตัมมยตา” เพชรเม็ดสุดท้าย ที่ตกค้างอยู่ในพระไตรปิฎก
.…. “ช่วยจำไว้ให้ดี เป็นคำสำคัญที่สุด ที่มันตกค้างอยู่ในพระไตรปิฎก ที่ไม่ได้เอามาพูดกัน หลายปีมาแล้วที่พูดถึงเรื่องเพชรแต่ละเม็ด ๆตามลำดับ เรื่อง “อิทัปปัจจยตา” บ้าง, เรื่อง “สุญญตา” บ้าง, เรื่อง “อนัตตา” บ้าง, เรื่อง “ตถาตา” บ้าง, แต่ละเรื่องๆเป็นเพชรเม็ดหนึ่งๆทั้งนั้น แต่เพชรเม็ดสุดท้าย ก็คือสิ่งที่เรียกว่า “อตัมมยตา”…เป็นเรื่องที่จะทำให้บุคคล “หลุดออกมาจากโลกิยะ” จาก ภพ จากชาติ เหล่านี้ ไปสู่ความไม่มีภพ ไม่มีชาติ คือเป็น โลกุตตระ” #มันทำให้ทนอยู่กับสิ่งที่เป็นความทุกข์หรือเป็นปัจจัยแห่งความทุกข์ไม่ได้……. ความรู้สึกที่ผลักไส “พระสิทธัตถะ” ให่ทนอยู่ในวังไม่ได้ จนออกไปบวชเป็นแน่นอน ความรู้สึกอันนั้นแหละ! คือความรู้สึกที่เรียกว่า “อตัมมยตา”…. เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วใหม่ๆ “ยสกุลบุตร” ลูกเศรษฐีในเมืองพาราณสีใกล้ๆกันนั้น ด้วยเหตุอะไรไม่รู้ เขาเดินดุ่มๆออกจากเรือนกลางดึก เข้าไปในป่า บ่นว่า “วุ่นวายหนอ คับแคบหนอ ๆ ๆ” จนไปพบพระพุทธเจ้าท่านได้ตรัสธรรมะให้กุลบุตรผู้นี้บรรลุธรรม หรือกลายเป็นพระอรหันต์ไปในที่สุด อะไรที่ทำให้ “ยสกุลบุตร” […]