“พิธีไหว้ครูนับแต่อดีตในความเป็นชาติไทย ครูอาจารย์สอนศิษย์ทุกคนว่า ให้ใช้ดอกไม้ 4 อย่างในการจัดทำพานดอกไม้ไหว้ครูเพื่อแสดงความมุ่งมั่นตั้งใจของความเป็นศิษย์ที่ดี มีความกตัญญูรู้คุณ ซื่อสัตย์สุจริต มีความเพียร และเป็นคนดีของชาติบ้านเมือง ซึ่งดอกไม้มีความหมายในการแสดงความรำลึกถึงความเมตตากรุณา ความวิริยะอุตสาหะของครูอาจารย์ที่มอบให้แด่ศิษย์อย่างไม่มีวันสิ้นสุด คือ : หญ้าแพรก คือ ให้มีความเพียร เรียนได้เร็วเปรียบเสมือนหญ้าแพรก ที่โตได้เร็วและทนต่อดินฟ้าอากาศ ทนต่อทุกสภาพพื้นที่ ซึ่งเปรียบเสมือนคำสั่งสอนของครูอาจารย์ ที่ให้เรามีความเพียรพยายาม มุ่งมั่น อดทน ไม่ย่อท้อต่อปัญหาอุปสรรค เข้าทำนอง ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยาชูกำลัง ถือเป็นคำสอนชีวิตอันเป็นแรงบันดาลใจตลอดไป
ดอกเข็ม คือ ให้มีสติปัญญาเฉียบแหลม เหมือนชื่อของดอกเข็ม กล่าวคือ มีทั้งความรอบรู้และยึดหลักคุณธรรมจริยธรรม หาใช่แหลมคมแต่ทุจริตคดโกงหรือกล่าวคำเท็จ ในขณะที่ครูอาจารย์เพียรมุ่งมั่นจัดการเรียนการสอน เพื่อปลูกฝังความคิดให้เราลูกศิษย์ทุกคน เป็นคนดีศรีประเทศ มีความรู้ความสามารถ ใช้ภาษาไทยและภาษาต่างประเทศได้อย่างแตกฉาน ฯลฯ ยังความภาคภูมิใจแก่บุพการี ครูอาจารย์
ดอกมะเขือ คือ มะเขือนั้นจะคว่ำดอกลงเสมอเมื่อจะออกลูก แสดงถึง ศิษย์ผู้จะเรียนให้ได้ผลดีนั้น ต้องรู้จักอ่อนน้อม ถ่อมตน มีความเป็นสุภาพชน ไม่เย่อหยิ่งจองหอง ไม่ให้ร้ายผู้อื่น เหมือนมะเขือที่โน้มลง
ข้าวตอก คือ ข้าวตอกเกิดจากข้าวเปลือกที่คั่วด้วยไฟอ่อนๆ ให้ร้อนเท่าเทียมกันจนถึงจุดหนึ่งที่เนื้อข้างในขยายออก และดันเปลือกให้แยกออกจากกัน ได้ข้าวสีขาวที่ขยายเม็ดออกบาน ซึ่งสามารถนำไปประกอบพิธีกรรม หรือทำขนมต่าง ๆ ได้ดั่งใจชอบ ดังนั้น ข้าวตอกจึงเป็นสัญลักษณ์ของความมีระเบียบวินัย การยึดมั่นในระบบเกียรติศักดิ์ของการเป็นศิษย์ที่ดีของครูอาจารย์ ศิษย์ผู้สามารถปฏิบัติตามกฎระเบียบ ไม่ซุกซนชนิดสุดโต่ง ไม่เกียจคร้าน ย่อมเปรียบเหมือนข้าวตอกสีขาวที่ถูกคั่วออกจากข้าวเปลือกนั้นมีความงดงาม”
*ส่วนหนึ่งจากการบรรยายพิเศษออนไลน์ แก่ข้าราชการ ครูอาจารย์ นักเรียน นิสิต นักศึกษา ของ ม.ล.ปนัดดา ดิศกุล สมาชิกวุฒิสภา ในฐานะประธานพิพิธภัณฑ์ และหอสมุดสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ณ วังวรดิศ เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย
ร่วมแสดงความคิดเห็น