สตรีผู้มุ่งมั่นทำความดีและเสียสระเพื่อสังคม

การทำความดีคือการเสียสละไม่ว่าใครจะอยู่ในสายอาชีพไหนก็สามารถทำความดีได้เมื่อ ทุกคนทำงานอย่างซื่อสัตย์สุจริตและรับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเองแล้ว ก็ยังสามารถใช้เวลาว่างทำประโยชน์ให้กับสาธารณะได้ แต่ที่สำคัญคือการทำความดีต้องไม่เดือดร้อนตัวเองไม่เดือดร้อนผู้อื่นและเกิดประโยชน์กับสาธารณะ ขอให้ทุกคนมีความมุ่งมั่นในการทำความดีต่อไปเพื่อให้เกิดประโยชน์สุขกับสังคม

รางวัลด้านการส่งเสริมการศึกษา

ดร.ขวัญนภา สุขคร ผู้อำนวยการศูนย์การศึกษานอกที่ตั้งลำปางมหาวิทยาลัยสวนดุสิต ผู้ทุ่มเทแรงกายแรงใจทำงานด้านการศึกษาทั้งในบทบาทของอาจารย์มหาวิทยาลัย และนักวิชาการที่พร้อมให้คำปรึกษา วางกลยุทธ์ ในการพัฒนาองค์กรให้ทุกระดับตั้งแต่ระดับท้องถิ่นชุมชนจนถึงระดับชาติ อีกทั้งยังเป็นวิทยากรบรรยายด้านการศึกษาและจัดโครงการพัฒนาด้านต่างๆ ของชุมชนอาทิ การศึกษาของเด็กไทยในยุคอาเซียนและนวัตกรรมใหม่เพื่อการแนะแนวอาชีพ โครงการบูรณาการการพัฒนานักศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่นพร้อมสนับสนุนทุนและกิจกรรมการศึกษาอย่างต่อเนื่องเพราะเธอเชื่อมั่นว่ารากฐานการศึกษาที่ดีจะช่วยขัดเกลา และบ่มเพาะ ให้คนในชุมชนมีศักยภาพนำมาซึ่งสังคมที่มีคุณภาพและความสุขยั่งยืน

รางวัลด้านการรักษาสิ่งแวดล้อม

แม่หล้า ศรีบุญยัง ปราชญ์ชาวบ้านบ้านหัวทุ่ง จังหวัดเชียงใหม่ เพราะเชื่อว่าป่าไม้และน้ำคือแหล่งให้ชีวิต ผู้นำหมู่บ้านหรือปราชญ์นักคิดท่านนี้จึงทำทุกวิถีทางเพื่อสร้างจิตสำนึกหรือให้คนในชุมชนรักและตระหนักถึงคุณค่าของผืนป่า เฉกเช่น เดียวกับที่เธอรักเมื่อพื้นที่ป่าของบ้านหัวทุ่งถูกบุกรุกทำลายซึ่งชาวบ้านก็ไม่อาจต่อต้านหรือต่อสู้กับความศรีวิไลที่เข้ามาเยือนได้ โดยยังคง ใช้วิธีตามความเชื่อดั้งเดิมคือทำพิธีขอขมาป่าและปลูกต้นไม้ขึ้นทดแทน และด้วยความเชื่อ “เบื่อคนเป็นผู้ทำลายป่า คนก็ต้องเป็นผู้สร้างป่า” ของแม่หลวงหล้า ผู้เข้าใจธรรมชาติอย่างลึกซึ้งเธอจึงใช้ความรู้ด้านการจัดการบริหารป่า จัดตั้งคณะกรรมการบริหารจัดการป่าชุมชนบ้านหัวทุ่ง 42 คน เพื่อเป็นอาสาสมัครดูแลผืนป่าจนเกิดป่าชุมชนกว่า 8000 ไร่จากน้ำพักน้ำแรงของชาวบ้านเพื่อประโยชน์ต่อชุมชนกว่า 150 ครัวเรือนและยังเป็นเส้นทางศึกษาธรรมชาติให้นักเรียนในพื้นที่และนักศึกษาต่างชาติได้เข้ามาเรียนรู้

รางวัลด้านการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน 

แม่ลาวัลย์ นิมิตรกิตติคุณ แม่พระแห่งเมืองเชียงราย “พ่อสิ่งสุดท้ายที่ทำให้ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่เคยสูญเสียทุกอย่างสิ้นหวังและตั้งใจที่จะจบชีวิตลงด้วยการฆ่าตัวตายอยากมีชีวิตอยู่ต่อก็คือการได้ตอบแทนพระคุณของแผ่นดินเกิด”สตรีผู้ซึ่งอุทิศชีวิตและหัวใจช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสและเด็กกำพร้าที่ครอบครัวแตกแยกรวมถึงเด็กไร้สัญชาติให้มีที่พึ่งพิงด้วย การก่อตั้งมูลนิธิใหม่เพื่อชีวิตเพียงเพื่ออยากให้เด็กๆ มีการศึกษา และมีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นภายใต้ความหวังเล็กๆ ที่อยากให้เด็กๆ เติบโตเป็นคนดีที่เห็นคุณค่าของชีวิตและรู้จักพัฒนาตัวเองเพื่อเป็นกำลังในการพัฒนาประเทศชาติบ้านเมืองต่อไป