“ขัวเหล็ก”…ของดีมีคุณค่า อย่าทิ้งไว้…เป็นแหล่งมั่วสุม

ประเทศเราก้าวเข้าสู่ “ยุคเออีซี”…แต่ปัญหาวัยรุ่นเชียงใหม่ยกพวกกลุ้มรุมทำร้ายกัน ยังแก้ไม่ตก!!!

ปัญหาที่หมักหมมเกิดขึ้นมานานและเกิดขึ้นเป็นประจำอาจมีหลายสาเหตุ อย่างไม่กี่วันก่อนฉาวโฉ่ไปทางโลกออนไลน์ กลุ่มวัยรุ่นที่ระบุว่าเป็น “พวกต่างด้าว” ไม่เกรงกลัวกฎหมายก่อเหตุขึ้นใจกลางเมือง

สถานที่แน่ชัดว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นที่ “ขัวเหล็ก” ซึ่งปัญหาการมั่วสุมและปล่อยปละละเลยทิ้งไว้ไม่เห็นมีหน่วยงานไหนมาแก้ไขอย่างจริงจัง ถึงแม้เคยมี “ตำรวจ-ทหาร” ออกมาตั้งด่านเชิงสะพาน “ขัวเหล็ก” หรือเดินตรวจตราบริเวณทางเท้าข้ามสะพาน ก็แค่ทำได้เป็นครั้งคราวเท่านั้น

เด็กวัยรุ่นก็รู้อยู่อยากทำตัวเป็นฮีโร่..ตำรวจมาข้าหลบ ตำรวจหายหน้าข้าโผล่อีก!!!

จึงกลายเป็นปัญหาที่แก้ไม่ได้และแก้ไม่ตก ทุกคืนเดินทางผ่านสะพานเหล็กนี้ไปด้วยหัวใจระทึกเพราะสองข้างทางเท้าจะเห็นเป็นประจำกลุ่มวัยรุ่นตั้งวงกันดื่มเหล้าอย่างไม่เกรงใจหน้าไหน อยากจะให้นักวิเคราะห์ไปดูจุดนี้ที่บน “ขัวเหล็ก” และหาทางแก้ไขอย่างไรให้ยั่งยืนถาวร ซึ่งผู้เขียน “ม้าเหล็ก” ผ่านเส้นทางบนสะพานนี้วันละหลายรอบที่จะเดินทางกลับบ้าน พอจะแยกแยะได้ว่ากลุ่มวัยรุ่นบน “ขัวเหล็ก” ประกอบด้วยหลายพวก คือ

พวกเกี้ยว….จำพวกนี้มาเป็นคู่ๆอยู่ไม่ดึก กินลมชมทิวทัศน์บรรยากาศโรแมนติด จำพวกนี้ไม่อันตราย

พวกกด…….จำพวกนี้จะมากดชัทเตอร์ถ่ายภาพเป็นที่ระลึกมั่ง ไว้ดูเล่นมั่ง ส่งไลน์ไปให้เพื่อนมั่ง พวกนี้น่ารัก

พวกเกร่…..พวกนี้ว่างไม่รู้ไปเดินเล่นที่ไหน มาเดินเกร่แถวๆ “ขัวเหล็ก” เพลินกับวิวสบตากับสาว พวกนี้สุขใจไร้พิษภัย

พวกก๊ง…….จำพวกนี้ที่นัดกันมาตั้งวง สถานที่นั่งกันฟรีๆทั้งคืน เพียงแต่เหล้า-น้ำแข็ง-โซดา หาติดมือกันมาเองพร้อมกับแกล้ม จำพวกนี้อันตรายเมรัยเข้าปากพร้อมหาเรื่องได้ทุกเวลาถ้าไม่เข้าตาหรือว่าไม่ถูกหู

พวกแก๊ง…..พวกนี้แหละที่อันตรายสุดๆยกพวกกันมาเป็นก๊วน-เป็นแก๊ง พร้อมที่จะประกาศศักดายิ่งมาเจอแก๊งคู่อริด้วยแล้วเป็นต้องก่อเหตุสร้างความเดือดร้อนให้แก่สุจริตชนเป็นอาจิณ อย่างที่เป็นข่าวฉาวไปทั้งเมือง

จำพวกที่ว่าทั้ง “ห้า กอ” นี้จะไปห้าม-จะไปปรามมันก็เป็นเรื่องที่ไม่จบสิ้น หรือ สิ้นสุดลงได้…นอกจากแนะนำหาทางออกเสียจากว่าทางหน่วยงาน (อย่างเทศบาลฯ) มีความคิดที่จะพัฒนาแก้ไข ก็คือ ทำให้เกรซ (GREST) ปฏิรูปเปลี่ยนแปลงไปเลย ติดไฟให้สว่างสวยงามในยามกลางคืน “ททท.” ที่อยู่ตรงข้ามกับ “ขัวเหล็ก” สนับสนุนให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวให้อาคันตุกะต่างแดน-คนต่างถิ่น และคนในพื้นที่มาถ่ายภาพเป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งเคยมาเยือนเชียงใหม่

ทำให้เก๋ ของเก่ามีคุณค่าน่าอนุรักษ์อย่างความเป็นมาอย่างยาวนานของ “ขัวเหล็ก” เพียงแต่เรามองข้ามไปไม่เอามาจุดขาย อยากให้มองจังหวัดใกล้ๆบ้านเราอย่าง “เมืองเชียงราย” ทุกวันนี้ใครไปเมืองนี้จะต้องแวะไปถ่ายภาพ “หอนาฬิกา” ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองที่ได้รับการพัฒนาออกแบบด้วยศิลปะงดงามยิ่งจาก “อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์” แล้วบ้านเราก็มี “ช่างศิลป์-ช่างสล่า” ที่มีฝีมือมากมายหลายคน หรือจะจัดให้คนรุ่นใหม่ที่มีหัวด้านศิลป์แข่งขันกันออกแบบพัฒนา “ขัวเหล็ก” แล้วสร้างออกมาให้วิจิตรงดงามที่ใครๆก็อยากแวะมาถ่ายภาพไปอวดกัน

ถ้ายกฐานะ “ขัวเหล็ก” ให้เป็นจุดสำคัญอย่างนี้….รับรองหนีหน้าหมดทั้งพวกก๊ง-พวกแก๊ง!!!

ม้าเหล็ก