จากสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 นั้น ไม่ได้ส่งผลกระทบแต่เพียงประชาชนและภาคธุรกิจในจังหวัดเชียงใหม่เท่านั้น ขณะเดียวกันยังส่งผลกระทบต่อพระสงฆ์ และสามเณรตามวัดต่าง ๆ ด้วย อย่างเช่นที่วัดทรายมูลเมือง ต.พระสิงห์ อ.เมือง จ.เชียงใหม่ ซึ่งทางวัดได้งดให้พระสงฆ์และสามเณรงดการออกบิณฑบาต เพื่อป้องกันและลดความเสี่ยงในการรับหรือแพร่เชื้อมานานนับเดือน อย่างไรก็ตามทางวัดได้มีการเตรียมการมาก่อนหน้านี้แล้วตั้งแต่ที่เริ่มมีการระบาดในต่างประเทศและปรับตัวเพื่อรับมือสถานการณ์ด้วยการพัฒนาพื้นที่ว่างเปล่าในวัด รวมทั้งพื้นที่รอบโบสถ์วิหารที่เคยปลูกไม้ดอกไม้ประดับ จัดทำปรับเปลี่ยนเป็นแปลงปลูกผักสวนครัวชนิดต่าง ๆ ทั้งปลูกลงดินและในกระถาง โดยผลผลิตที่เริ่มเก็บเกี่ยวได้แล้วนั้น ได้นำไปใช้เป็นวัตถุดิบในการให้ญาติโยมปรุงอาหารถวายเป็นภัตตาหารเช้าและเพลแด่พระสงฆ์และสามเณรของวัด ขณะที่ส่วนที่เหลือแบ่งปันให้ชุมชนรอบข้างวัดด้วย
ทั้งนี้พระครูสังฆรักษ์สุทัศน์ สุวฑฺฒโน เจ้าอาวาสวัดทรายมูลเมือง เปิดเผยว่า ในช่วงที่เกิดสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 ส่งผลกระทบต่อการปฏิบัติศาสนกิจของพระสงฆ์สามเณรพอสมควร รวมทั้งการบิณฑบาตด้วย ซึ่งทางวัดต้องงดการบิณฑบาตไปจนกว่าสถานการณ์จะกลับคืนสู่ภาวะปกติ เพื่อความปลอดภัยของทุกฝ่าย อย่างไรก็ตามได้ใช้โอกาสนี้ในการพัฒนาวัดและปรับตัวรับสถานการณ์ด้วยการให้พระสงฆสามเณรร่วมกันปรับพื้นที่ว่างเปล่ารอบบริเวณวัดเป็นแปลงปลูกผักสวนครัว รวมทั้งพื้นที่รอบโบสถ์วิหารที่มีกระถางไม้ดอกไม้ประดับก็ปรับเปลี่ยนเป็นปลูกพืชผักที่กินได้แทน ซึ่งที่จริงแล้วเริ่มดำเนินการ
มาตั้งแต่ช่วงประมาณเดือน ม.ค. 2563 แล้ว แต่เมื่อประสบปัญหาในช่วงนี้จึงมีการขยายพื้นที่และทำอย่างจริงจังมากขึ้น เพื่อเป็นแหล่งอาหารสำหรับพระสงฆ์สามเณรของวัด
โดยพืชผักสวนครัวที่ปลูกในวัดนั้น ได้แก่ คะน้า, ผักบุ้งจีน, ผักกาดขาว, กะหล่ำปลี, มะเขือเทศ, มะเขือเปาะ, พริก, ชะอม, กะเพรา, สะระแหน่, ตะไคร้, โหระพา, ผักชี, ผักชีฝรั่ง หรือมะนาว เป็นต้น ซึ่งเมล็ดพันธุ์ต่าง ๆ นั้น ทางวัดจัดหามาเองโดยได้รับการสนับสนุนเมล็ดพันธุ์จากกองทุนของวัดที่ศรัทธาญาติโยมร่วมกันบริจาค ทำการปลูกด้วยวิธีการธรรมชาติไม่มีการใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืชและปลอดสารพิษ ปัจจุบันพืชผักที่ปลูกไว้สามารถเก็บเกี่ยวได้แล้วหลายอย่าง เช่น คะน้า, ผักกาดขาว, กะเพราะ และโหระพา เป็นต้น ใช้เป็นวัตถุดิบให้เด็กวัดหรือญาติโยมปรุงอาหารที่โรงครัวของวัดถวายเป็นภัตตาหารแด่พระสงฆ์และสามเณรของวัด ซึ่งการปลูกผักของวัดนั้น นอกจากจะเป็นแหล่งอาหารที่ยั่งยืนสำหรับพระเณรและเหลือแบ่งปันให้กับชุมชนรอบข้างได้แล้ว ยังสร้างความงามและความร่มรื่นให้กับบริเวณรอบ ๆ วัดได้ไม่น้อยไปกว่าไม้ดอกไม้ประดับอีกด้วย
ร่วมแสดงความคิดเห็น