พระครูบาบุญชุ่ม เขียนคำสอนจากถ้ำฝากถึงลูกศิษย์เนื่องในวันอาสาฬหบูชา ให้ “มีสติ รู้จักอยู่ รู้จักกิน มีศีลธรรม จะไม่ทุกข์”

วันที่ 25 ก.ค. 64 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า พระครูบาบุญชุ่ม ญาณสํวโร อรัญวาสีภิกขุ พระนักบุญแห่งล้านนา ได้รับความเคารพศรัทธาอย่างมากจากชาวญวน ไทใหญ่ ชาวลาว ชาวภูฏาน และคนไทย ได้เข้าปฏิบัติธรรมกรรมฐานบำเพ็ญเพียรภาวนา ในถ้ำที่เมืองแก๊ด รัฐฉาน ประเทศเมียนมา เป็นเวลากว่า 2 ปี ซึ่งพระครูบาบุญชุ่มได้ตั้งจิตกำหนดปฏิบัติธรรมกรรมฐานในถ้ำครั้งนี้ เป็นเวลา 3 ปี 3 เดือน 3 วัน ได้เขียนหนังสือเป็นภาษาไทใหญ่ในวันอาสาฬหบูชา ฝากถึงบรรดาลูกศิษย์ “ให้มีสติ รู้จักอยู่ มีศีลธรรม จะไม่ทุกข์”

พระมหาทองสุข สุขธัมโม ลูกศิษย์พระครูบาบุญชุ่ม ผู้ดูแลสถานปฏิบัติธรรมดอยเวียงแก้ว (พระครูบาบุญชุ่ม ญาณสังวโร อรัญวาสิภิกขุ) อ.เชียงแสน จ.เชียงราย ได้นำหนังสือของพระครูบาบุญชุ่ม ที่เขียนเป็นภาษาไทใหญ่ แปลเป็นภาษาไทย ดังนี้ ธรรมะจากถ้ำ ธรรมะเมตตา พระครูบาบุญชุ่ม ญาณสังวโร อรัญวาสีภิกขุ ปีธรรม 2564 พรรษา (พ.ศ.2564 ) เดือน 9 เมือง ขึ้น 15 ค่ำ วันอาสาฬหบูชาเข้าพรรษาที่ถ้ำหลวงเมืองแก๊ด ข้อธรรมเมตตาพระครูบาพ่อบุญชุ่ม ญาณสํวโร ขอเมตตา ถึงพุทธศาสนิกชน ลูกศิษย์ลูกหาทั้งหลาย ทุกบ้านทุกเมือง ให้รับทราบโดยทั่วกัน เราพระครูบาพ่อบุญชุ่ม มีความสุขกายสบายใจ ฉันได้ปกติดี ได้เจริญกรรมฐานภาวนาก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆ เห็นธรรมะพิเศษน้อมไปสู่พระนิพพาน มีกายใจสงบร่มเย็น ไม่เป็นโรคเวทนาอะไร อยู่ด้วยธาตุสภาวะ ป่า ถ้ำ น้ำ ดิน หิน ผา ป่าไม้ เครือเถาวัลย์ ใบไม้เขียวสด มีต้นไม้ ดอกไม้ ต้นหญ้า มีคุณค่าให้ที่พึ่งเราได้สงบเย็นใจอยู่ทุกวันเวลาด้วยธรรมะ สภาวะธาตุ สภาวะดิน น้ำ ลมไฟ ทั้งหลาย อากาศธาตุ ทั้งวิญญาณธาตุทั้งหมด เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เป็นธรรมสัจจะแท้ๆ สอนเราอยู่ทุกเวลา

ถ้าเราเอาสติญาณพิจารณาดูเป็นธรรมะอันเดียวกันเท่านั้น เป็นสังขารธรรม เกิดดับ อนิจจัง เกิดดับทุกขัง เกิดดับอนัตตา เกิดดับเท่านั้น รูปนามสังขารธรรมทั้งหลาย ไม่เที่ยง เกิดดับอยู่ทุกเวลา ไม่หยุดไม่พัก เปลี่ยนแปลงไป เคลื่อนย้ายไปเรื่อยๆ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า เกิดดับไปเรื่อยๆ รูปนามไม่เที่ยง เวทนา ทุกข์ สุข อุเบกขา ไม่เที่ยง สัญญา อันจดจำนี้ไม่เที่ยง สังขารมันเกิดขึ้นมานี้ไม่เที่ยง วิญญาณธาตุใจรู้นี้ก็ไม่เที่ยง เป็นทุกข์เท่านั้น ตั้งแต่วันเกิดจนถึงวันที่เราได้ตายเข้าป่าช้าเป็นทุกข์เท่านั้น รูปนาม ขันธ์ธาตุ เป็นอันเปล่าประโยชน์ ไร้ประโยชน์ ได้เกิดมาแล้วรอคอยวันตาย กินข้าวรอคอยวันตาย อยู่เฉยๆ ก็รอคอยวันตายเท่านั้น เกิดมาแล้วก็ได้แต่ เฒ่า แก่ เจ็บ ตาย

อย่าอยู่โดยเปล่าประโยชน์ อย่ากินโดยเปล่าประโยชน์ ตายโดยไร้ประโยชน์ ท่านทั้งหลายเอย ให้พากันพากเพียร ขวนขวายพยายามสร้างการงานอันเป็นกุศล อยู่ทุกเวลา สร้างบารมีให้เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ในคุณธรรมความดีด้วยเถิด สร้างทานศีล ภาวนา สมถะวิปัสสนา กระทำความเพียรในธรรมอันเนื่องด้วยมหาสติปัฏฐาน 4 รู้สัจธรรม รู้ทางสงบร่มเย็นนิพพานอมตะธาตุ พ้นภัยชาติ ชรา พยาธิ มรณะ เรื่องเกิดเฒ่าเจ็บเป็นตายทั้งหมด เข้าถึงเวียงอันเกษม อภยะสันติสุขอันสงบร่มเย็น ห่างไกลภัยทุกข์เข็ญสงบร่มเย็น สำหรับท่านผู้ประพฤติดีมีปัญญาทั้งหลาย นิพพานะปัจจะโย

อันว่าวันเวลาผ่านพ้นเร็วยิ่งนัก กว่าสายน้ำเริ่มไหลบ่า วันเวลาผ่านพ้นไปไม่หวนคืนมา สังขารธรรมเรานี้ รูปนามขันธ์ธาตุไปสู่ความเฒ่า ความตายเรื่อยๆ วันเวลาอันเราจะได้อยู่มองโลกอันสวยงามนี้ก็น้อยไปเรื่อยๆ ค่อยๆ เลือนหายไป ตายไป ละทิ้งเราไปทีละคนสองคน อีกไม่นานสักเท่าไร เราก็จะถึงเวลาตายของเราเหมือนคนอื่นนั้นแล อันว่าสรรพสัตว์เกิดมาในโลกนี้มีเรื่องทุกข์ เฒ่า เจ็บ เป็น ตายนี้เหมือนกันทุกๆคน ไม่ควรอยู่ด้วยความประมาทหลงลืมตัวอยู่

พญามัจจุราชนี้ไม่เคยมองดูหน้าเล็กหน้าใหญ่มันเอาไปทุกคน ทั้งคนจน คนรวย คนอ้วน คนผอม คนโง่ คนมีความรู้มีปัญญา เป็นภิกษุสามเณรก็จะได้ประสบในไม่ช้าจะได้ก้มหน้าไปกับพญามัจจุราชนั้น ให้มีสติสังเวชธรรมะ พากเพียรขวนขวายทั้งวันทั้งคืน สร้างงานดีมีกุศลทั้งวันทั้งคืน ให้เป็นที่พึ่งอาศัยในภพสังสารวัฏ ตราบถึงนิพพานนั้นแล

ให้มีกำลังธรรมะ เคารพนับถือธรรมะ ได้พบทางสงบร่มเย็นแท้หนอ ให้รู้จักอยู่ รู้จักกิน มีศีลมีธรรม จะไม่ได้ประสบเรื่องทุกข์แท้แล ถ้าโลภโกรธหลงห่างไกลใจเรา ใกล้ต่อพระนิพพานแล้วหนอ ปัจจุบันเป็นโรคระบาด ยุคหลวง 3 ประการ ในโลกนี้เป็นโรคกันจำนวนมาก ตายเป็นจำนวนมาก หลายแสนหลายล้าน เราพระครูบาพ่อขออธิษฐานส่งเมตตาให้สงบร่มเย็นด้วยเถิด

พระมหาทองสุข ได้เปิดเผยว่า พระครูบาพ่อบุญชุ่ม ได้เข้าปฏิบัติธรรมกรรมฐานปิดวาจา 3 ปี 3 เดือน 3 ตั้งแต่วันในวันที่ 29 เม.ย. 62 จนถึงวันนี้เป็นเวลา 2 ปีกว่า ตลอดระยะเวลาที่ท่านบำเพ็ญเพียร ปฏิบัติธรรมกรรมฐานในถ้ำ จะไม่พบใคร หากท่านต้องการสิ่งใด จะเขียนจดหมายออกมาไว้หน้าถ้ำ และตลอดเวลากว่า 2 ปีที่ท่านปฏิบัติธรรมอยู่ในถ้ำยังไม่มีลูกศิษย์คนใดได้พบเห็นท่านเลย นอกจากจดหมายที่ท่านเขียนมาวางไว้หน้าถ้ำว่าท่านสบายดี บำเพ็ญเพียรภาวนา ปฏิบัติธรรมกรรมฐานได้ดี

ร่วมแสดงความคิดเห็น