แรงงานไทยในท่าขี้เหล็กโอด! อยากกลับไทย วอน รมว.ต่างประเทศ ให้ความช่วยเหลือ

วันที่ 5 ส.ค. 64 อ.สืบสกุล กิจนุกร นักวิชาการสำนักวิชานวัตกรรมสังคม มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย และผู้ประสานงานศูนย์ช่วยเหลือแรงงานข้ามชาติ จ.เชียงราย เผยว่า ได้รับการร้องทุกข์จากคนไทยหลายราย ที่ตกค้างอยู่ใน จ.ท่าขี้เหล็ก ประเทศเมียนมา ตรงกันข้าม อ.แม่สาย จ.เชียงราย หลังจากคณะกรรมการชายแดนไทย-เมียนมา ระดับท้องถิ่น หรือทีบีซีฝ่ายไทย ได้ร่วมกับทีบีซีฝ่ายเมียนมา ส่งคนไทยกลับมาทางจุดผ่านแดนถาวรสะพานมิตรภาพไทย-เมียนมา ข้ามลำน้ำสายแห่งที่ 2 อ.แม่สาย ได้แล้วจำนวน 19 คน แต่ยังคงมีผู้ที่ตกค้างอยู่อีกหลายราย ส่วนใหญ่หลบหนีจากฝั่งไทยข้ามไปทำงานที่ จ.ท่าขี้เหล็ก โดยเฉพาะตามสถานบันเทิง ที่เริ่มมีการเปิดให้บริการอย่างคึกคักในช่วงเดือน เม.ย.ที่ผ่านมา

ต่อมามีการระบาดของไวรัสโควิด-19 ใน จ.ท่าขี้เหล็ก ครั้งใหญ่ทำให้สถานบันเทิงต่างปิดตัวลง และพบมีผู้ติดเชื้อใน จ.ท่าขี้เหล็ก จำนวนมาก ทำให้คนไทยใน จ.ท่าขี้เหล็ก ตกงาน และทำให้อยู่อาศัยลำบาก จึงอยากวิงวอนให้ทางหน่วยงานไทยช่วยเหลือกลับประเทศไทยให้เร็วที่สุด โดยมีหนึ่งในกลุ่มแรงงานดังกล่าว ได้ขอความช่วยเหลือไปถึง นายดอน ปรมัตถิ์วินัย รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ มีใจความโดยสรุปว่า

“พวกเราเป็นกลุ่มคนไทยในท่าขี้เหล็ก รัฐฉาน ประเทศเมียนมา มีความเดือดร้อนไม่สามารถเดินทางกลับบ้านได้ ตั้งแต่วันที่ 1 ก.ค. เป็นต้นมา พวกเราได้ลงทะเบียนกับสถานฑูตไทยในเมียนมา เพื่อขอเดินทางกลับประเทศผ่านสะพานมิตรภาพไทยเมียนมา แห่งที่ 2 แม่สาย-ท่าขี้เหล็ก แต่เมื่อถึงวันกำหนดเดินทางแล้วพวกเรากลับไม่สามารถเดินทางได้ เนื่องจากสถานการณ์โรคโควิด-19 ระบาดอย่างหนักรุนแรง ในประเทศเมียนมา ทั้งนี้พวกเราอยู่ในท่าขี้เหล็กตอนนี้มีประมาณ 100 คน ที่ต้องการกลับประเทศอย่างถูกต้องตามกฎหมาย พวกเรายินดีเสียค่าปรับให้กับทางเมียนมา ที่พวกเราลักลอบข้ามแดนโดยผิดกฎหมาย และพวกเราพร้อมเช้ารับการกักตัวของทางการไทย เมื่อกลับถึงประเทศ ตอนนี้พวกเราที่นี่ประสบความยากลำบากในการอยู่ที่นี่ ตกงาน เสียค่าเช่าห้องพักและค่าอาหารการกิน ดังนั้นพวกเราจึงขอความกรุณากระทรวงการต่างประเทศช่วยเหลือพวกเรา ให้กลับประเทศไทยอย่างถูกต้องตามกฎหมาย”

นอกจากนี้ ยังมีหญิงสาวที่ลักลอบข้ามไปทำงานที่ฝั่งเมียนมา เผยว่า สถานการณ์การระบาดของโควิด-19 ทำให้พวกตนไม่มีงานทำ และต้องตกค้างอยู่ในท่าขี้เหล็กเป็นเวลาเกือบ 1 เดือน ช่วงนี้ก็ต้องรอเวลาไปเรื่อยๆ โดยไม่มีกำหนดเวลาส่งกลับที่ชัดเจน ซึ่งหากได้รับการช่วยเหลือพวกตนยินดีทำตามเงื่อนไขทุกอย่างของทั้งประเทศเมียนมาและไทย เพราะอยากกลับประเทศอย่างมาก เพราะเริ่มมีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายขณะที่ไม่มีงานทำ