ปกติ รูปแบบการส่งเสริม ช่วยเหลือเกษตรกร ในภาคการผลิต ไม่ว่าจะเป็นแปลงปลูก ฟาร์มปศุสัตว์ การเลี้ยงปลา ล้วนแล้วแต่มีการประกันคุณภาพ “ปัจจัยผลิต” ไม่ว่าจะเป็นพันธุ์คุณภาพ กรรมวิธีสร้างมาตรฐาน คุณภาพ สารบำรุง
เป็นการลงทุน แบบมีเงื่อนไข ในโควต้า..สัมปทาน
แต่ทราบหรือไม่ว่า…เกษตร..ในพันธะสัญญาเหล่านั้น…ไม่มีการประกันราคา….หรือ ค่าความเสี่ยงในการ..ดำเนินการทั้งสิ้น มีพ่อแม่พี่น้องเกษตรกร…ส่วนหนึ่ง สิ้่นเนื้อปะดาตัว..เพราะภัยที่เหนือความคาดหมาย ทั้งโรคพืช โรคสัตว์ อุบัติใหม่..จนกลายเป็น อุบัติเหตุของชีวิต
พี่ ป้า น้า อา ผมเคยลิ้มลองรสชาติการปลูกพริก…จนเผ็ดแซ่บ!!!ไม่เหลือรับประทานอะไร นอกจาก..แบกดอก..(ฮา)!!!
บ้างก็..ลองเลี้ยงปลา..ไก่…ปรากฎว่า มีช่วงหนึ่ง….โรค..!!!…..ลงครับ…คงจำกันได้เมื่อหลายปีที่ผ่านมา ต้องฆ่า..ฝังไก่กันเป็นแสนๆ
บทเรียนล้ำค่าเหล่านี้ มาพร้อมประสบการณ์…. ถนัดอะไร….ก็ไปอย่างนั้น…
ผมถึงไม่แปลกใจที่ชาวนา ชาวสวน ชาวไร่ จะมุ่งมั่นในสิ่งที่ทำกันมาหลายชั่วอายุคนพร้อมกับคำถามที่ว่า ไม่ให้ทำแบบนี้แล้วจะไปทำอะไร แม้เกษตรทางเลือกสารพัดแคมเปญใหม่ๆจะยั่วยวนใจ
ท้ายที่สุด เราคงเห็น บทเรียน ที่ยิ่งใหญ่กับการให้ความสำคัญของภาคเกษตร และเปิดรับทุนนอกประเทศมากขึ้น เพื่อสร้างโอกาสให้ผู้คนในท้องถิ่น
ตัวอย่างแปลงปลูกยางพารา ลำไย กล้วยหอม….ไปสำรวจตรวจดูที..ว่าที่ได้….เนื้อๆเน้นๆนั้น..ใครกันแน่
ดิ๊ก ชาวไทย
[email protected]
ร่วมแสดงความคิดเห็น