ส่งเสริมการท่องเที่ยว และอนุรักษ์ช้างไถนา ครั้งที่ 6
16 พ.ค. 61
จากประสบการณ์ที่ได้พบเห็นครั้งนั้น นายพะก่าโหนะ ซึ่งโดยปกติมีนิสัยอารมณ์จินตนาการความเป็นศิลปิน สังเกตได้จากการชอบเล่น เต่อหน่า เป็นเครื่องดนตรีของกะเหรี่ยง และชอบอูเคว เป็นการเป่าแคนเขาควาย มาตั้งแต่เด็กแล้ว จึงได้เกิดแนวคิดว่า จากเดิมเราใช้ควายไถนากับคันไถ น่าจะลองมาใช้กับช้างดูบ้าง จึงได้ปรึกษาหารือกับนายอานี ประยูรยืนยัน และนายแหนะดี ประยูรยืนยง เพื่อทดสอบความเป็นไปได้ ซึ่งครั้งแรกนั้นได้ฝึกช้างไถนาอย่างแอบๆ ซ่อนๆ กลัวถูกกล่าวหาจากคนอื่นว่าเพี้ยน หรือทำสิ่งที่แปลกๆ ที่คนอื่นไม่ค่อยทำกัน แต่เวลาได้พิสูจน์และเกิดเป็นที่ยอมรับ จากที่ฝึกฝนช้างด้วยคันไถนา และทดลองจากคันไถ 1 คัน มาเป็น 2 คันก็ยังได้อีก จึงได้ปรากฏการณ์ใช้ช้างไถนาในถิ่น ต.นาเกียน มาจนทุกวันนี้
ช้างตัวแรกชื่อว่า ปุ๊น่อย แปลว่าตัวผู้น้อย เป็นช้างหุ้นส่วนหลายๆ คน เช่น นายโต๊ะ ประเสริฐ นายพะขะโจ เงินสุเจ นายอะนี ประยูรยืนยง และคนอื่นๆ ในหมู่บ้านแม่โขงช้าง “ปุ๊น่อย” ถูกใช้งานและเลี้ยงอยู่ละแวกบ้านแม่โขงช้าง “ปุ๊น่อย” ถูกใช้งานและเลี้ยงอยู่ละแวกด้านนาเกียน – แม่โขง ในช่วงปี พ.ศ. 2521-2526 จากนั้นก็ถูกขายไปในเขตชายแดนทางพม่าไป และได้มีการซื้อช้างใหม่ขึ้นเรื่อยๆ ตลอดถึงเลียนแบบการใช้ช้างไถนาสืบต่อๆ กันมา
ร่วมแสดงความคิดเห็น