คิดถึงกันไหม “โรงเรียนเรือนแพ”

เมื่อหลายปีที่ผ่านมา เราได้รับรู้ถึงความเป็นอยู่ของโรงเรียนเรือนแพ ผ่านภาพยนต์เรื่อง
หนึ่ง “คิดถึงวิทยา” เชื่อว่าหลายท่านต้องประทับใจ และคงจะอดคิดไม่ได้ว่า…ยังมี
โรงเรียนแบบนี้อยู่บนพื้นแผ่นดินไทยเรา แต่…ก็มีอยู่จริง!

ซึ่งก็คือ โรงเรียนบ้านก้อจัดสรร สาขาห้องเรียนเรือนแพ ตั้งอยู่ที่ อ.ลี้ จ.ลำพูน ลอยลำอยู่
บนต้นน้ำเขื่อนภูมิพล ปัจจุบันโรงเรียนยังคงมีอยู่ดำเนินการสอนเหมือนเช่นที่ผ่านมา
ตลอด มีครูสามารถ สุทะ และครูน้อยอีกคน ซึ่งเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของโรงเรียนแห่งนี้
กระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ มีครูอาสา บัณฑิตหนุ่มป้ายแดงอักษรศาสตร์จุฬามาช่วยสอน “ครู
บูม” ครูอาสามาเปิดใจเล่าเรื่องราวให้ฟังถึง…โรงเรียนเรือนแพ ตลอดระยะเวลา 25 วัน
ของการมาเป็นครูอาสา

“ครูบูม ครูอาสา ชื่อ สุวิชา แสงเกยูรกุล อายุ 22 ปี บัณฑิตป้ายแดง พึ่งจบจากคณะอักษร
ศาสตร์ เอกภาษาไทย (โครงสู่ความเป็นเลิศด้านภาษาและวรรณคดีไทย หรือทุนช้างเผือก)ปัจจุบันได้งานทำเป็น features editor หรือนักเขียนบทความ เหตุผลที่มาเป็นครูอาสาที่นี่จริง ๆ มีมากมาย ทั้งต้องการหนีจากสังคมเดิม ๆ ของกรุงเทพฯ อยากหาประสบการณ์ดี ๆและอยากพิสูจน์ตัวเองด้วย ว่าเราจะทำได้ไหมและจะทำได้เท่าไหน

ตอนผมตัดสินใจจะมาที่นี่ ผมก็ถามตัวเองเช่นกัน ว่าตัวเองหนีอะไรมาหรือปล่าว แต่ข้อ
สรุปและคำตอบที่ได้คือ การมีครูมาดและครูน้อย คุณครูทั้งสองท่านเป็นแรงบันดาลใจ
เสียมากกว่า ผมจึงรู้ได้ว่า “ผมไม่ได้หนีอะไรมาทั้งสิ้น” ผมคิดว่าตัวเองอยากเป็นกำลังเล็ก
ๆ ที่จะช่วยครูมาดและครูน้อยและช่วยเหลือเด็ก ๆ ได้ นี่คงเป็นสาเหตุ

ระยะเวลาที่มาสอนที่นี่คือราวหนึ่งเดือนครับ เท่าที่กำหนดไว้ในตอนแรก แต่ก็พบว่าตัว
เองอยู่จนครบเดือนไม่ได้ เพราะผมต้องกลับไปถ่ายรูปในชุดครุยกับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนที่
พวกเราเรียนชั้นประถม – มัธยม ด้วยกันมา เลยต้องกราบลาคุณครูและโบกมือบ๊ายบายเด็ก ๆ หลังจากอยู่มาได้เพียง 25 วัน

แต่ระยะเวลา 25 วัน ก็มากพอที่จะทำให้ผมได้เห็นถึงคุณค่าอะไรหลาย ๆ อย่าง ที่ยากจะ
เห็นได้ในชีวิตประจำวันของตัวเอง เห็นความรักของคุณครูต่อเด็ก ๆ ทั้ง ๆ ที่พวกเขาไม่ได้
เกี่ยวพันกันทางสายเลือด เห็นมิตรภาพของเพื่อน ๆ ทั้งเพื่อนเก่าที่ร่วมบริจาคเป็นเงินเป็น
สิ่งของ และที่อุตส่าห์ขึ้นมาอยู่กับผมถึง 3 คืน และเพื่อนใหม่ที่ได้พบที่นี่ ที่บ้านก้อ ที่
อำเภอลี้ ถึงจะเป็นมิตรภาพที่เกิดในระยะสั้น ๆ แต่ผมก็สัมผัสได้ว่ามันจะคงอยู่เรื่อยไป
และที่สำคัญคือได้เห็นรอยยิ้มของเด็ก ๆ ไม่ว่าจะเกิดจากความสุขเล็ก ๆ เช่น ได้กิน
ของอร่อย ๆ หรือความสุขใหญ่ ๆ อย่างการได้ของเล่นชิ้นใหม่

ระยะเวลา 25 วันนี้ผมเห็นรอยยิ้ม ได้ยินเสียงหัวเราะ สัมผัสถึงมิตรภาพ จนตัวเองอิ่มแล้ว อิ่มใจมากแล้วครับ (อิ่มท้องด้วย เพราะคุณครูทำอาหารอร่อยทั้งสองท่านเลยหวังว่าน้ำหนักจะไม่เพิ่มขึ้น)

ในอนาคตหลังรับพระราชทานปริญญาบัตรแล้ว บูมอยากไปศึกษาระดับปริญญาโทต่อที่
สหราชอาณาจักรครับ ที่มองไว้คือ Durham University สาขา MSc Management
(International Business) แต่ว่ามันไม่ตรงสายที่เรียนมาในระดับปริญญาตรี เลยต้องวาง
แผนสองเอาไว้ คือ กลับมาช่วยคุณพ่อดูแลกิจการที่บ้าน และหวังว่าจะได้กลับมาหาเด็ก ๆ
และคุณครูอีกครั้งครับ” ครูบูม

ปัจจุบันนี้โรงเรียนเรียนแพ มีนักเรียนทั้งหมด 6 คน แบ่งเป็นชั้นอนุบาล 1 จำนวน 1คน
ชั้นป.1 จำนวน 2 คน และชั้นป.5 จำนวน 3 คน การเดินทางเข้า-ออกช่วงนี้สะดวกสบาย มี
ปริมาณน้ำเยอะมาก ผักตบชวาก็ยังไม่มีกีดขวางเส้นทางเดินเรือ

คิดถึงกันไหม โรงเรือนเรือนแพ หวังว่าครูบูมจะได้กลับมาหาเด็กๆ อีกครั้งตามที่ได้
ตั้งใจไว้ ขอส่งความคิดถึงและกำลังใจ ให้ครูมาดและครูน้อยคุณครูแห่งโรงเรียนบ้านก้อ
จัดสรร สาขาห้องเรียนเรือนแพ