จากปัญหาโลกร้อนปัญหาขยะล้นโดยเฉพาะเมืองแห่งการท่องเที่ยวต่างๆ ขยะจะมีปริมาณมากอย่างจังหวัดเชียงใหม่ในเขตพื้นที่เทศบาลนครเชียงใหม่ และพื้นที่ใกล้เคียงต้องหาพื้นที่กำจัด ฝั่งกลบ รอการย่อยสลาย ทำให้เกิดปัญหาด้านสิ่งแวดล้อม ตลอดจนแหล่งท่องเที่ยวอันขึ้นชื่ออย่างอุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ ช่วงฤดูทท่องเที่ยวจะมีนักท่องเที่ยวเดินทางไปจำนวนมาก ปัญหามาคือขยะตกค้าง ในห้วง 7 ปีที่ผ่านมาความสำเร็จของการคิดค้นทำเศษถุงพลาสติกเหลือใช้ทิ้งเป็นปัญหามลพิษและโลกร้อน
กระทั่งปัจจุบันมีการรณรงค์ไม่รับถุงพลาสติกของประเทศไทย ผู้สื่อข่าวพาไปชมความสำเร็จของ ผศ.ดร.เวชสวรรค์ หล้ากาศ อาจารย์ประจำภาควิชาเทคโนโลยีอุตสาหกรรม คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิลับราชภัฎเชียงใหม่ นำขยะพาลาติกอาทิถุงพลาสติก ถุงพลาสติกหุ้มต่างๆ ตลอดจนขวดพลากสติก ชนิดแบบใส มาผลิตเป็นอิฐบล๊อค ทำกระเบื้องหลังคา จาเศษพลาสลิกและทราย 2 ชนิดที่สามมรถทำเป็นเป็นบล๊อคปูพื้นได้หลายหลายประโยชน์ ซึ่งอิฐบล๊อค 1 ก้อน ต่อเศษถุงพลาสติก 1 กิโลกรัม ถึงจะผลิตออกมาได้ ที่สำคัญถุงพลากสติกมีมากอาทิ 500 กิโลกรัมก็ได้บล๊อค 500 ก้อน กำจัดถุงพลาสติกที่ต้องใช้การทำลายโดยเฉพาะไปฝั่งกลบลดปัยหาขยะเหล่านี้ลงไปมาก ส่วนอายุการใช้งานก็ขึ้นอยู่กับการย่อยสลายของถุงหากใช้เวลา 100 ปี 200 ปี ก็จะคงทนตาม
ส่วนกระบวการผลิตแบบพื้นฐาน ใช้เพียงพลาสติก และทราย ซึ่งถุงพลาสติกต้องเป็นแบบใส่แบบพลาสติกชนิดเดียวไม่มีส่วนผสมเหมือนถุงขนมที่มีฟอยมาผสม เพราะจะผ่านกระบวนความร้อนได้ยากจึงไม่เหมาะที่จะมาใช้ทำอิฐบล๊อคจากพลาสติกเหลือใช้ทั่วไป เพราะต้องนำทรายไปผ่านเครื่องโม่ที่ 200 องศา แล้วใช้พลาสติกที่ผ่านการตัดย่อยแล้วผสมลงไป โม่ให้เข้ากันก่อนจะมาลงแบบพิมพ์บล๊อคบีบอัด ทิ้งไว้ให้หายร้อน ก็นำมาใช้ซึ่งบล๊อคเศษพลาสติกจะมีความคงทนยืดหยุ่นดีกว่าบล๊อคจากปูนผสมทั่วไป
ร่วมแสดงความคิดเห็น